ادبیات آرژانتین
فهرست مطالب
مقدمه. 1
خوزه هرناندز نویسنده داستان حماسی گواچو مارتین فییرو. 3
آرژانتین.. 3
ادبیات... 4
موسیقی آرژانتین.. 6
ادبیات آرژانتین
مقدمه
خوزه هرناندز (1868-1834) از شاعران بزرگ آرژانتین بود که اشعار رزمی مارتین فیررو را سرود برای فهم فرهنگ خصوصی مردم آرژانتین این اثر منظوم در اهمیت و اعتبار در آرژانتین باندازه و مشابه هومر در یونان است. هرناندز در میان کاوبوی‌های دورگه میزیست و شاهد غم و شادی این مردم بود. در حکایت گویان و بدبختان مارتین یک تن کاوبوی دورگه امین بود که محروم از حقوق مدنی شد. هرناندز شرح بدبختی و وضع بد کارگران کشاورز زمان خویش را بخوبی باز گفته و شرح داده است و بی‌بهره کردن از حقوق قانونی و تصرف املاک و اراضی و سرزمینهای آنها که بسختی جان می‌کنند و در آتش محرومیت می‌سوزند و آواره شهر شده‌اند. اما شاعر تا اندازه‌ای از جامعه و بیان افکار اجتماعی عقب ماند و بوضع دانشگاهی گرائید و از توصیف زندگی توده مردم غافل ماند و از تشریح شهوت نزاع و درگیری ابدی برای خردمندی و عدالت عاجز گشت. منظومه مارتین دارای جنبه کتاب مقدس ملی می‌گردند. لئوپولد لوگونس (1938-1874) سر سلسله تاریخ جدید دوران نویسندگی کشور آرژانتین بشمار می‌رود او یکی از رهبران جنبش‌های آزادیخواهی معروف به مدرنیسم میباشد. شاعری که از نیکاراگوئه برخاسته اما در آرژانتین نفوذ ادبی قطعی و فراوان بهم رسانیده می‘اشد لوگونس یکتن عالم یونانی بود که نفوذ قطعی بر ادبیات آرژانتین گذاشت او مخالفان قوی و مریدان پر حرارتی داشت. در میان کسانیکه در ادبیات جدید معاصر آرژانتین انشعاب ایجاد کردند شامل: ریکاردو (1927-1886) نویسنده نوول دن سگاندو سومبرا است. این نوول داستان پسرکی است که مرد شده و از خلال تجربیات زندگیش شرح زندگی کاوبوی های دو رگه آمریکای جنوبی بچشم می‌خورد. بهترین و معروفت‌ترین شاعر بنوس آگرس نیز یک نوول جذاب شهری بشیوة رزمی نوشت او نفوذ عمیقی در میان نویسندگان جدید آرژانتین بجا گذاشت. ژولیو کورتازار را می‌توان نام برد که از بزرگترین نویسندگان این کشور در سال 1960 بود اولین درام‌نویس‌های مهم آرژانتین لافارره، (1913-1867) و روبرتو پیرو (1928-1867) بودند اما بزرگترین درام‌نویس این سرزمین: فولورینسو سانچز(1909-1873) وی از مردم اوروگوئه که در بوئنوس آیرس بکار نوشتن تآتر می‌پرداخت بود درام‌هایش درباره زندگی طبقه کارگر آرژانتینی و بوروگراسی که در دستگاههای حکومتی این کشور و حکم‌فرما بود آثار دراماتیک این نویسنده در برخی از کشورها بر روی صحنه آورده شد. در زمینه درام‌نویسی کارلوس اوسوالد دراگون و عمردل کارلو هستند که البته بمرتبه و بپای سانچوئز نمی‌رسند. خوجه لوئیس بورجس از شاعران بنام آرژانتین است که در سال 1899 متولد گردید از آغاز جوانی شوقی فراوان بمطالعه کتاب داشت و از خواندن کتاب لذتی بسیار برده و می‌برد، زندگیش از همان نوجوانی رنگی تازه می‌گیرد و آن عشق‌ورزی بمطالعه بوده است. بورگس شاعری بود که مقادیر بسیاری حکایت و داستان و شعر پدید آورد و در سرتاسر آرژانتین در قرن بیستم شهرت فراوان دارد. از کارهای بهتر و معروفترش شامل آثار کلاسیک فیسیونس لپولدو میریشل میباشد کلام و نوشته و شعر این شاعر از اختصاصات گوناگون و متنوعی برخوردار است از زبان داستان‌سرائی، زبان کیپلینگ، جسترتن ، استیونسن، زبان افسانه‌ها، زبان دسیسه و اتفاق، صراحت حوادث هولناک، آنگاه زبان شعر سنگین، زبان جادو و معما و سرانجام زبان تفکرات حکیمانه. بورجس با قدرت ادبی خویش چندان قدرتی در زمینه شعر و شیوه‌های جالب بهم رسانیده است که سبب شگفتی واعجاب خوانندگان آثارش میشود زیرا وجود شاعر را در هر اثر وی می‌توان دید.
آرژانتین
آرژانتین از لحاظ وسعت دومین کشور آمریکای جنوبی و در فهرست وسعت کشورها هشتم در جهان است. آرژانتین وسعتی به مساحت ۲۷۹۱۸۱۰ کیلومتر مربع از این قاره را اشغال کرده که بین آند (رشته کوه) در غرب و اقیانوس اطلس جنوبی در شرق و جنوب واقع شده‌است. این کشور از شمال با پاراگوئه و بولیوی، از شمال شرق با برزیل و اروگوئه، و از جنوب و غرب با شیلی مرز مشترک دارد. این کشور مدعی مالکیت محدوده‌های جزایر فالکلند (به اسپانیایی: جزایر مالویناس) و جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی میباشد. تحت عنوان جنوبگان آرژانتین، این کشور مدعی حاکمیت ² ۹۶۹۴۶۴ مایل مربع(۳۷۴۳۱۲ کیلومتر مربع)از قاره جنوبگان (قطب جنوب) است، که ادعاهای دیگری نیز درباره آنها از سوی شیلی و بریتانیای کبیر مطرح شده‌است.
ادبیات
آرژانتین دارای تاریخ غنی در ادبیات مشهور جهان است، از جمله یکی از نویسندگان بسیار نقاد آن در قرن بیستم، خورخه لوئیس بورخس میباشد.
با یک قانون اساسی و یک طرح تعریف شده ساختن کشور، این کشور در ادبیات آمریکای لاتین از زمانی که در دهه ۱۸۵۰ هویت کاملاً واحد خود بازیافت، به عنوان رهبر (پیشرو) بوده‌است. مبارزه بین تمرکز گرایان (که خواستار یک فدراسیون ضعیف از ایالات مبتنی بر اصول محافظه کاری روستایی بود) و فدرالیستهای ماقبل لیبرالیسم و طرفداران حکومت قوی فدرال که مهاجرت اروپاییان را تشویق می‌نمودند، یک لحن و نواخت (خاص) برای ادبیات آن زمان آرژانتین پدید آورد.
نام
این کشور بطور رسمی جمهوری آرژانتین نامیده میشود (به اسپانیایی: República Argentina). برای برخی موارد قانونی Nación Argentina (کشور آرژانتین) نیز بکار می‌رود.
اسپانیایی‌های مهاجم در سال ۱۵۱۶ میلادی وارد آرژانتین شدند. آنان که در جستجوی گنج بودند، این سرزمین را آرژانتین نامیدند که از واژه argentum به معنای نقره یافته شده در برخی از نقاط آن گرفته شده‌است.
مردم
در میان کشورهای آمریکای لاتین، آرژانتین طی سدهٔ بیستم بیشترین تعداد مهاجران را از آمریکای لاتین به‌خود دیده‌است. در سال ۲۰۰۱ آرژانتین ۱ میلیون مهاجر آمریکای لاتینی داشت که ۳۲ درصد آن از پاراگوئه بودند.
آرژانتین، میزبان بزرگترین جامعه یهودیان در آمریکای لاتین است.
تاریخ
کشف و استعمار آرژانتین در اوایل سده شانزدهم از سوی اسپانیاییها آغاز شد. مهم‌ترین کاشفان اروپایی آرژانتین عبارت‌اند از: آمریگو وسپوچی (۱۵۰۲.م)_ خواندیاز دوسولی (۱۵۱۶.م)_ فردیناند ماژلان(۱۵۲۰.م).
در سال ۱۷۷۶.م سرزمین ریودولاپلاتا شامل آرژانتین_بولیوی_پاراگوئه و اوروگوئه به مرکزیت بوئنوس آیرس تحت ریاست نایب اللسلطنه اسپانیا تشکیل یافت تا اینکه در سال ۱۸۱۶.م بوئنوس آیرس و سرزمینهای مجاور آن بنام ایالات متحده لاپلاتا، پس از ۳۰۰ سال، استقلال یافت.
تانگو
تانگو موسیقی و ترانه‌های بزمی (اغلب ترانه‌ها به شکل عامیانه خوانده میشود که لونفاردو نامیده میشود)، نماد موسیقی آرژانتین است. رقص میلونگا یک نمونه باسابقه است، که به آرمی به "تانگو" مدرن تکامل پیدا نموده است. "تانگو" دردهه ۱۹۳۰، از یک رقص تمرکز یافته در موسیقی به یک نوع رقص همراه با ترانه بزمی و شعر تغییر یافته است، و با خوانندگانی همچون کارلوس گاردل، روبرتو گوینچه، هوگو دل کاریل، تیتا مرلو، و ادموندو ریورو. دوره طلایی "تانگو" (۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰) بازتابی از موسیقی‌های جاز و سوئینگ در ایالات متحده بوده، ضمن آن که دارای مشخصات گروه‌های ارکستری نیز بوده، همچون باندهای اسوالدو پوگلیس، آنیبال ترویلو، فرانچسکو کانارو، و خوآن دی ارینزو. پس از سال ۱۹۵۵ "تانگو" با رهبری آستور پیازولا بیشتر به شکل روشنفکرانه و مستمع مدار تبدیل شد. امروزه تانگو دارای شهرت جهانی است، و پیشرفت آن موسیقی تانگو# نئو- تانگو| "نئو- تانگو" یک پدیده جهانی به همراه گروه‌هایی نظیز تانگتو، باشگاه باجوفوندو تانگو| باجوفوندو و پروژه گوتان میباشد.
راک
موسیقی راک آرژانتینی رایجترین موسیقی در میان جوانان است. می‌توان گفت که پرشنونده‌ترین زبان موسیقی راک – اسپانیولی، و نفوذ و توفیق بین‌المللی آن مدیون یک تکامل غنی و بی وقفه میباشد. باندهایی همچون سودا استریو یا (باند) سومو| سومو، تدوینگرانی همچون چجارلی گارسیا، لوئیز آلبرتو اسپینتا، و فیتو پائز، مهدهای موسیقی بوده اند، و تا سال ۱۹۷۰ راک آرژانتینی در میان جوانان طبقه متوسط نهادینه شده بود (نگاه به آلمندرا، سوئی جنریس، پاپو، کروکیس). در دهه ۱۹۸۰، سرو جیران بر روی این شکاف پلی زد، زمانی که باندهای آرژانتینی در میان کشورهای آمریکای لاتین و در جاهای دیگر باندهایی همچون انانیتوس وردز، فابولوسس کادیلاکز، (باند آرژانتینی) ویروس| ویروس، آندرس کالامارو. نمونه زیرمجموعه‌های دیگری از این سبکها وجود دارند که: زیرزمینی، پاپ محوربوده و برخی نیز همچون (لارنجا، آتاکو۷۷، دیویدیدوس، پاتریشیا ری و ردوندیتوس دریکوتا| لوس ردوندیتوس) به طبقه کارگر مربوط می‌شوند. باندهای فعلی عامه عبارت‌اند از: بابسونیکوز، راتا بلانکا، ال اوترو یو، آتاکو۷۷، برسوئیت، لوس پیوجوس، اینتوکسیکادوس، و می‌راندا!
موسیقی حاره
موسیقی "حاره"، ترکیبی از کومبیا، فالک محلی، و سبکهای کارائیبی است، که به وسیله مهاجران آمریکای جنوبی در بوینس آیرس ساخته شده است. این در کنار کوارتتو (ایالت کوردوبا| کوردوبادر جایی است که هنرپیشه لامونا جیمنز شهرت فراوانی دارد) و چامامه (کورینتس) موجب ارتقاء موسیقی کومبیا ویلرا شد. سبک ترجیحی موسیقی در در ویلا میزرا (حلبی آباد ها)، ترانه‌های بزمی آن می‌تواند موازی با نمونه‌های آمریکایی گانگستا رپ، (فقر، مواد مخدر و جنایت) باشد. کومبیا ویلرا بطور فزاینده‌ای میان طبقه متوسط مورد قبول واقع شد، به ویژه باندهایی که با اسطوره‌های فوتبال (انگلیسی)| فوتبال ارتباط برقرار می‌کردند (باندهای مشهور: "یربا براوا، پیبس کروس)، داماس گراتیسDamas Gratis, Nestor en Bloque) و به سادگی قابل شناسایی می‌باشند همچون " رودریگو"، که یک ستاره بارز کوآرتتو تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۰ بود.
الکترونیکا
بوینس آیرس دارای صحنه‌های تکنو و الکترونیکا در آمریکای لاتین است که میزبان مناسبتهای متعددی همچون کنسرت‌های محلی، همایش موسیقی آمریکای جنوبی، و کرمفیلدز (که بیشتر رکورد جهانی ۶۵هزار نفر بیننده را داشته است). تورهای اروپایی مربوط به موسیقی اجرای برنامه| دی جی‌ها در بوینس آیرس برای اجرا در باشگاه‌ها یا جشنواره‌ها حاضر می‌شوند. این شهر یک شکل موسیقی خانگی مخصوص به خود دارد، و ماوایی برای بسیاری از گروه‌های موفق الکترونیک تانگو میباشد. معروفترین مجریان (دی جی) برنامه این موسیقی‌ها عبارت‌اند از هرنان کاتانیو و دی جی جرو. ماردل پلاتا و باریلوچه رقصهای دیگر و شهرهای باشگاه محور این رقصها می‌باشند.
مقدمه. 1
خوزه هرناندز نویسنده داستان حماسی گواچو مارتین فییرو. 3
آرژانتین.. 3
ادبیات... 4
موسیقی آرژانتین.. 6
ادبیات آرژانتین
مقدمه
خوزه هرناندز (1868-1834) از شاعران بزرگ آرژانتین بود که اشعار رزمی مارتین فیررو را سرود برای فهم فرهنگ خصوصی مردم آرژانتین این اثر منظوم در اهمیت و اعتبار در آرژانتین باندازه و مشابه هومر در یونان است. هرناندز در میان کاوبوی‌های دورگه میزیست و شاهد غم و شادی این مردم بود. در حکایت گویان و بدبختان مارتین یک تن کاوبوی دورگه امین بود که محروم از حقوق مدنی شد. هرناندز شرح بدبختی و وضع بد کارگران کشاورز زمان خویش را بخوبی باز گفته و شرح داده است و بی‌بهره کردن از حقوق قانونی و تصرف املاک و اراضی و سرزمینهای آنها که بسختی جان می‌کنند و در آتش محرومیت می‌سوزند و آواره شهر شده‌اند. اما شاعر تا اندازه‌ای از جامعه و بیان افکار اجتماعی عقب ماند و بوضع دانشگاهی گرائید و از توصیف زندگی توده مردم غافل ماند و از تشریح شهوت نزاع و درگیری ابدی برای خردمندی و عدالت عاجز گشت. منظومه مارتین دارای جنبه کتاب مقدس ملی می‌گردند. لئوپولد لوگونس (1938-1874) سر سلسله تاریخ جدید دوران نویسندگی کشور آرژانتین بشمار می‌رود او یکی از رهبران جنبش‌های آزادیخواهی معروف به مدرنیسم میباشد. شاعری که از نیکاراگوئه برخاسته اما در آرژانتین نفوذ ادبی قطعی و فراوان بهم رسانیده می‘اشد لوگونس یکتن عالم یونانی بود که نفوذ قطعی بر ادبیات آرژانتین گذاشت او مخالفان قوی و مریدان پر حرارتی داشت. در میان کسانیکه در ادبیات جدید معاصر آرژانتین انشعاب ایجاد کردند شامل: ریکاردو (1927-1886) نویسنده نوول دن سگاندو سومبرا است. این نوول داستان پسرکی است که مرد شده و از خلال تجربیات زندگیش شرح زندگی کاوبوی های دو رگه آمریکای جنوبی بچشم می‌خورد. بهترین و معروفت‌ترین شاعر بنوس آگرس نیز یک نوول جذاب شهری بشیوة رزمی نوشت او نفوذ عمیقی در میان نویسندگان جدید آرژانتین بجا گذاشت. ژولیو کورتازار را می‌توان نام برد که از بزرگترین نویسندگان این کشور در سال 1960 بود اولین درام‌نویس‌های مهم آرژانتین لافارره، (1913-1867) و روبرتو پیرو (1928-1867) بودند اما بزرگترین درام‌نویس این سرزمین: فولورینسو سانچز(1909-1873) وی از مردم اوروگوئه که در بوئنوس آیرس بکار نوشتن تآتر می‌پرداخت بود درام‌هایش درباره زندگی طبقه کارگر آرژانتینی و بوروگراسی که در دستگاههای حکومتی این کشور و حکم‌فرما بود آثار دراماتیک این نویسنده در برخی از کشورها بر روی صحنه آورده شد. در زمینه درام‌نویسی کارلوس اوسوالد دراگون و عمردل کارلو هستند که البته بمرتبه و بپای سانچوئز نمی‌رسند. خوجه لوئیس بورجس از شاعران بنام آرژانتین است که در سال 1899 متولد گردید از آغاز جوانی شوقی فراوان بمطالعه کتاب داشت و از خواندن کتاب لذتی بسیار برده و می‌برد، زندگیش از همان نوجوانی رنگی تازه می‌گیرد و آن عشق‌ورزی بمطالعه بوده است. بورگس شاعری بود که مقادیر بسیاری حکایت و داستان و شعر پدید آورد و در سرتاسر آرژانتین در قرن بیستم شهرت فراوان دارد. از کارهای بهتر و معروفترش شامل آثار کلاسیک فیسیونس لپولدو میریشل میباشد کلام و نوشته و شعر این شاعر از اختصاصات گوناگون و متنوعی برخوردار است از زبان داستان‌سرائی، زبان کیپلینگ، جسترتن ، استیونسن، زبان افسانه‌ها، زبان دسیسه و اتفاق، صراحت حوادث هولناک، آنگاه زبان شعر سنگین، زبان جادو و معما و سرانجام زبان تفکرات حکیمانه. بورجس با قدرت ادبی خویش چندان قدرتی در زمینه شعر و شیوه‌های جالب بهم رسانیده است که سبب شگفتی واعجاب خوانندگان آثارش میشود زیرا وجود شاعر را در هر اثر وی می‌توان دید.
خوزه هرناندز نویسنده داستان حماسی گواچو مارتین فییرو
آرژانتین نویسندگان، شعرا، و روشنفکران بیشتری را در صحنه بین‌المللی عرضه نموده‌است: خوآن باتیستا آلبردی، روبرتو آرلت، آدولفو بایو کزارس، یوجینیو کامباسرس، خولیو کوتازار، استبان اچوریا، لئوپولدو لوگونز، ادواردو مالیا، حزقیل ماتینز استرادا| حزقیل ماتینز استرادا، توماس الوی مارتینز، ویکتوریا اوکامپو، مانوئی پوئیگ، ارنستو ساباتو، اسوالدو سوریانو، آلفونسینا استورنی، و ماریا النا والش. تنها یکی از آنها یعنی کوئینو (متولد «ژاکوئین سالوادور لاوادو») خوانندگان سراسر جهان را به خود مشغول ساخته‌است، در حالی که با مافالدای متنفر از سوپ و دسته‌ای از کارتونهای مضحک خود، وارد وقایع دوران نوین میشود.آرژانتین
آرژانتین از لحاظ وسعت دومین کشور آمریکای جنوبی و در فهرست وسعت کشورها هشتم در جهان است. آرژانتین وسعتی به مساحت ۲۷۹۱۸۱۰ کیلومتر مربع از این قاره را اشغال کرده که بین آند (رشته کوه) در غرب و اقیانوس اطلس جنوبی در شرق و جنوب واقع شده‌است. این کشور از شمال با پاراگوئه و بولیوی، از شمال شرق با برزیل و اروگوئه، و از جنوب و غرب با شیلی مرز مشترک دارد. این کشور مدعی مالکیت محدوده‌های جزایر فالکلند (به اسپانیایی: جزایر مالویناس) و جزایر جورجیای جنوبی و ساندویچ جنوبی میباشد. تحت عنوان جنوبگان آرژانتین، این کشور مدعی حاکمیت ² ۹۶۹۴۶۴ مایل مربع(۳۷۴۳۱۲ کیلومتر مربع)از قاره جنوبگان (قطب جنوب) است، که ادعاهای دیگری نیز درباره آنها از سوی شیلی و بریتانیای کبیر مطرح شده‌است.
ادبیات
آرژانتین دارای تاریخ غنی در ادبیات مشهور جهان است، از جمله یکی از نویسندگان بسیار نقاد آن در قرن بیستم، خورخه لوئیس بورخس میباشد.
با یک قانون اساسی و یک طرح تعریف شده ساختن کشور، این کشور در ادبیات آمریکای لاتین از زمانی که در دهه ۱۸۵۰ هویت کاملاً واحد خود بازیافت، به عنوان رهبر (پیشرو) بوده‌است. مبارزه بین تمرکز گرایان (که خواستار یک فدراسیون ضعیف از ایالات مبتنی بر اصول محافظه کاری روستایی بود) و فدرالیستهای ماقبل لیبرالیسم و طرفداران حکومت قوی فدرال که مهاجرت اروپاییان را تشویق می‌نمودند، یک لحن و نواخت (خاص) برای ادبیات آن زمان آرژانتین پدید آورد.
نام
این کشور بطور رسمی جمهوری آرژانتین نامیده میشود (به اسپانیایی: República Argentina). برای برخی موارد قانونی Nación Argentina (کشور آرژانتین) نیز بکار می‌رود.
اسپانیایی‌های مهاجم در سال ۱۵۱۶ میلادی وارد آرژانتین شدند. آنان که در جستجوی گنج بودند، این سرزمین را آرژانتین نامیدند که از واژه argentum به معنای نقره یافته شده در برخی از نقاط آن گرفته شده‌است.
مردم
در میان کشورهای آمریکای لاتین، آرژانتین طی سدهٔ بیستم بیشترین تعداد مهاجران را از آمریکای لاتین به‌خود دیده‌است. در سال ۲۰۰۱ آرژانتین ۱ میلیون مهاجر آمریکای لاتینی داشت که ۳۲ درصد آن از پاراگوئه بودند.
آرژانتین، میزبان بزرگترین جامعه یهودیان در آمریکای لاتین است.
تاریخ
کشف و استعمار آرژانتین در اوایل سده شانزدهم از سوی اسپانیاییها آغاز شد. مهم‌ترین کاشفان اروپایی آرژانتین عبارت‌اند از: آمریگو وسپوچی (۱۵۰۲.م)_ خواندیاز دوسولی (۱۵۱۶.م)_ فردیناند ماژلان(۱۵۲۰.م).
در سال ۱۷۷۶.م سرزمین ریودولاپلاتا شامل آرژانتین_بولیوی_پاراگوئه و اوروگوئه به مرکزیت بوئنوس آیرس تحت ریاست نایب اللسلطنه اسپانیا تشکیل یافت تا اینکه در سال ۱۸۱۶.م بوئنوس آیرس و سرزمینهای مجاور آن بنام ایالات متحده لاپلاتا، پس از ۳۰۰ سال، استقلال یافت.
موسیقی آرژانتین
سبکهای جدید موسیقی‌های عامه در آرژانتین عبارت‌اند از، " فولکلور" (موسیقی فالک)، تانگو، راک، موسیقی "حاره " (کومبیا)، و رقص-الکترونیکا.تانگو
تانگو موسیقی و ترانه‌های بزمی (اغلب ترانه‌ها به شکل عامیانه خوانده میشود که لونفاردو نامیده میشود)، نماد موسیقی آرژانتین است. رقص میلونگا یک نمونه باسابقه است، که به آرمی به "تانگو" مدرن تکامل پیدا نموده است. "تانگو" دردهه ۱۹۳۰، از یک رقص تمرکز یافته در موسیقی به یک نوع رقص همراه با ترانه بزمی و شعر تغییر یافته است، و با خوانندگانی همچون کارلوس گاردل، روبرتو گوینچه، هوگو دل کاریل، تیتا مرلو، و ادموندو ریورو. دوره طلایی "تانگو" (۱۹۳۰ تا اواسط دهه ۱۹۵۰) بازتابی از موسیقی‌های جاز و سوئینگ در ایالات متحده بوده، ضمن آن که دارای مشخصات گروه‌های ارکستری نیز بوده، همچون باندهای اسوالدو پوگلیس، آنیبال ترویلو، فرانچسکو کانارو، و خوآن دی ارینزو. پس از سال ۱۹۵۵ "تانگو" با رهبری آستور پیازولا بیشتر به شکل روشنفکرانه و مستمع مدار تبدیل شد. امروزه تانگو دارای شهرت جهانی است، و پیشرفت آن موسیقی تانگو# نئو- تانگو| "نئو- تانگو" یک پدیده جهانی به همراه گروه‌هایی نظیز تانگتو، باشگاه باجوفوندو تانگو| باجوفوندو و پروژه گوتان میباشد.
راک
موسیقی راک آرژانتینی رایجترین موسیقی در میان جوانان است. می‌توان گفت که پرشنونده‌ترین زبان موسیقی راک – اسپانیولی، و نفوذ و توفیق بین‌المللی آن مدیون یک تکامل غنی و بی وقفه میباشد. باندهایی همچون سودا استریو یا (باند) سومو| سومو، تدوینگرانی همچون چجارلی گارسیا، لوئیز آلبرتو اسپینتا، و فیتو پائز، مهدهای موسیقی بوده اند، و تا سال ۱۹۷۰ راک آرژانتینی در میان جوانان طبقه متوسط نهادینه شده بود (نگاه به آلمندرا، سوئی جنریس، پاپو، کروکیس). در دهه ۱۹۸۰، سرو جیران بر روی این شکاف پلی زد، زمانی که باندهای آرژانتینی در میان کشورهای آمریکای لاتین و در جاهای دیگر باندهایی همچون انانیتوس وردز، فابولوسس کادیلاکز، (باند آرژانتینی) ویروس| ویروس، آندرس کالامارو. نمونه زیرمجموعه‌های دیگری از این سبکها وجود دارند که: زیرزمینی، پاپ محوربوده و برخی نیز همچون (لارنجا، آتاکو۷۷، دیویدیدوس، پاتریشیا ری و ردوندیتوس دریکوتا| لوس ردوندیتوس) به طبقه کارگر مربوط می‌شوند. باندهای فعلی عامه عبارت‌اند از: بابسونیکوز، راتا بلانکا، ال اوترو یو، آتاکو۷۷، برسوئیت، لوس پیوجوس، اینتوکسیکادوس، و می‌راندا!
موسیقی حاره
موسیقی "حاره"، ترکیبی از کومبیا، فالک محلی، و سبکهای کارائیبی است، که به وسیله مهاجران آمریکای جنوبی در بوینس آیرس ساخته شده است. این در کنار کوارتتو (ایالت کوردوبا| کوردوبادر جایی است که هنرپیشه لامونا جیمنز شهرت فراوانی دارد) و چامامه (کورینتس) موجب ارتقاء موسیقی کومبیا ویلرا شد. سبک ترجیحی موسیقی در در ویلا میزرا (حلبی آباد ها)، ترانه‌های بزمی آن می‌تواند موازی با نمونه‌های آمریکایی گانگستا رپ، (فقر، مواد مخدر و جنایت) باشد. کومبیا ویلرا بطور فزاینده‌ای میان طبقه متوسط مورد قبول واقع شد، به ویژه باندهایی که با اسطوره‌های فوتبال (انگلیسی)| فوتبال ارتباط برقرار می‌کردند (باندهای مشهور: "یربا براوا، پیبس کروس)، داماس گراتیسDamas Gratis, Nestor en Bloque) و به سادگی قابل شناسایی می‌باشند همچون " رودریگو"، که یک ستاره بارز کوآرتتو تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۰ بود.
الکترونیکا
بوینس آیرس دارای صحنه‌های تکنو و الکترونیکا در آمریکای لاتین است که میزبان مناسبتهای متعددی همچون کنسرت‌های محلی، همایش موسیقی آمریکای جنوبی، و کرمفیلدز (که بیشتر رکورد جهانی ۶۵هزار نفر بیننده را داشته است). تورهای اروپایی مربوط به موسیقی اجرای برنامه| دی جی‌ها در بوینس آیرس برای اجرا در باشگاه‌ها یا جشنواره‌ها حاضر می‌شوند. این شهر یک شکل موسیقی خانگی مخصوص به خود دارد، و ماوایی برای بسیاری از گروه‌های موفق الکترونیک تانگو میباشد. معروفترین مجریان (دی جی) برنامه این موسیقی‌ها عبارت‌اند از هرنان کاتانیو و دی جی جرو. ماردل پلاتا و باریلوچه رقصهای دیگر و شهرهای باشگاه محور این رقصها می‌باشند.
- مشخصات
- دانلود
نظرات خود را اینجا بنویسید
