بوستان سعدی
بوستان سعدی
حکایت
درويشي را ضرورتي پيش آمد گليمي از خانه ياري بدزديد . حاكم فرمود كه دستش بدر كنند صاحب گليم شفاعت كرد كه من او را بحل كردم . گفتا به شفاعت تو حد شرع فرو نگذارم . گفت آنچه فرمودي راست گفتي وليكن هر كه از مال وقف چيزي بدزد قطعش لازم نيايد و الفقير لايملك هر چه درويشان راست وقف محتاجانست حاكم دست ازو برداشت و ملامت كردن گرفت كه جهان بر تو تنگآمده بود كه دزدي نكردي الا از خانه چنين ياري گفت اي خداوند نشنيده اي كه گويند خانه دوستان بروب و در دشمنان مكوب .
چون به سختي در بماني تن به عجز اندر مده
دشمنان را پوست بركن دوستان را پوستين
پادشاهي پسري را به اديبي داد و گفت اين فرزند توست تربيتش هم چنان كن كه يكي از فرزندان خويش اديب خدمت كرد و متقبل شد وسالي چند برو سعي كرد و به جايي نرسيد و پسران اديب در فضل و بلاغت منتهي شدند . ملك دانشمند را مواخدت كرد و معاقبت فرمود كه وعده خلاف كردي و وفا به جا نياوردي گفت بر راي خداوند روي زمين پوشيده نماند كه تربيت يكسانت و طباع مختلف .گرچه سيم و رز زسنگ آيد همي در همه سنگي نباشد زرو سيم
بر همه عالم همي تابد سهيل جايي انبان مي كند جايي اديم
توانگر زاده اي را ديدم برسر گور پدر نشسته و با درويش بچه اي مناظره درپيوسته كه صندوق تربت ما سنگين است و كتابه رنگين و فرش رخام انداخته و خشت پيروزه درو به كار برده به گور پدر چه ماند خشتي دو فراهم آورد ه و مشتي در خاك بر آن پاشيده .
دروش پسر اين را بشنيد و گفت تا پدرت زير آن سنگهاي گران بر خود بجنبيده باشد پدر من به بهشت رسيده باشد .
خر كه كمتر نهند بر وي بار بي شك آسوده تر كند رفتار
مرد درويش كه با رستم فاقه كشيد
بدرمرگ همانا كه سبك بار آيد
وانكه در نعمت و آسايش و آساني زيست
مردنش زين همه شك نيست كه دشخوار آيد
به همه حال اسيري كه زبندي برهد
بهتر از حال اميري كه گرفتار آيد .- مشخصات
- دانلود
نظرات خود را اینجا بنویسید
