ترميم نيروي كار مدرسه در انگلستان:تحقيقي در مورداستبداد
خلاصه
ترميم نيروي كار مدرسه ،با اهداف رسمي بيان شده حول محور تعادل زندگي كاري ،ارتقاء استانداردها و نياز به پرسنل گيري كار آمد و مؤثر در انگلستان شكل گرفته است.اين كار جديد نيست و مي توان آن را با سياست هاي جاري طراحي شده براي بازسازي دولتي ،طبق آنچه كه در ساختار اصلي مديريت مبتني بر مكان ،از اواخر دهه ي 1980اعمال شده است مرتبط دانست.من تصميم به ايجاد يك بحث عقلاني در مورد شيوه هاي ارتباط محققان و شاغلين با اين بخش عمده از اصلاحات دولتي گرفته ام .بررسي چگونگي شكل گيري استبداد ها ،چگونگي كار آنها ،چگونگي حفظ آنها و چگونگي پايان آنها در كانون اين بحث قرار دارد .به طور خاص ،من ساختار هاي دولتي كه در اين ترميم وجود دارد و چگونگي توصيف ،درك و توضيح تجربيات شاغليني كه ترميم شده اند و همچنين كساني كه كار ترميم را انجام مي دهند را بررسي خواهم كرد.
مدارس در انگلستان دستخوش مدرنيزاسيون مركزي سريعي شده اند و تغیيرات فرهنگي و ساختاري در شاغلين،چگونگي كار آنها،و كساني كه با آنها كار مي كنند و اهداف آنها اتفاق افتاده است در نتيجه تقسيم كار در ارتباط با مكان معلمين ،كار آنها و چگونگي ارتباط آنها با بزرگسالان ديگر دستخوش تغييرات قابل ملاحظه اي شده است.براي حفظ كارايي و اثر بخشي سازماني نقش هاي جديدي ايجاد شده است.انواع جديدي از تجربيات همچون مديريت تجاري مورد نياز است و روابط قدرت جديدي در دامنه بزرگسالاني كه به كار گرفته شده اند و در موقعيتي كه در آن ،غير معلمان نسبت به معلمان ممكن است بيشتر در يك مدرسه كار كنند ،ايجاد شده است.
اصلاحات به عنوان ترميم نيروي كار مدرسه شناخته مي شود و از سپتامبر 2003 شروع شده است.در حاليكه تركيب نيروي كار جديد ،داراي تحول ،تغيير،بهبود،اثر گذاري و اثر بخش مي باشد،بخش اعظم آنچه كه در حال حاضر به عنوان اصلاحات نوآورانه ارائه شده است،در مديريت مبتني بر مكان ريشه دارد.مدارس حق حفظ بودجه و تصميم گيري در مورد استخدام و استخراج كاركنان از زمان لايحه ي اصلاح آموزش در سال 1988 را دارند و اگر چه ترميم به صورت خنثي اجرا مي شود ،اما اصلاحات به عنوان پشت كردن به گذشته عنوان شده است.با اين حال تاريخ مخفي است و از طريق چگونگي كار آژانس ها با ساختار ها در عمل آشكار ميشود و بنابر اين چگونگي تجربه ي فرد از اصلاحات در كانون اصلي اين مقاله قرار دارد.
من ميخواهم بپرسم آيا ترميم شكلي از استبداد معمول است.در انجام اين كار،من تحليل را به عنوان شكلي از كار آگاهانه از نظر مفهومي قرار داده ام كه در آن روي چگونگي ايجاد داده ها دستيابي و كار با آنها و درك و استفاده از آنها تمركز مي كند .اين بر خلاف شيوه هاي منطقي سنتي ايجاد دانش مي باشد و"بارنز" از استعاره ي روشن "مغز ها در خمره ها" براي نشان دادن اين نقطة ماهيت منحرف كار ذهني به عنوان "آشكار،منقطع و منفصل "استفاده مي كنند .موقعيت من مي تواند به وسيلة مهرة"بورس با تعهد"بورديو مشخص شود كه در آن سياست و تلاش عملي به طور خلاق تركيب شده اند .اين يك موقعييت قانوني است زيرا آنچه كه مي دانيم "كسي كه به عنوان دارندةآن شناخته مي شود ،دليل دانستن آن به علت آنكه بخواهيم آن را به طور متفاوت ببينيم ،موضوعاتي هستند كه توليد دانش را با ساختار قدرت مرتبط مي سازند.
استبداد ها
به نظر مي رسد كه استبداد ،ابزار پر طرفدار تحليل مفهومي استو "گوگل اسكار"95900 نتيجةشامل موارد زير ايجاد كرده است:ملتي لز فروشندگان :استبداد بازار و غوطه وري فرهنگ ،بدن:غلبه بر استبداد كمال،استبدادو فرهنگ سياسي يونان باستان ،آيا محققين حسابداري بر ديد گاه هاي تئوري واحد مي باشند،آنوركسي نرووسا :استبداد ظاهر ،استبداد نگرش مثبت در آمريكا: مشاهده و تفكر ،و صفحه با"دعوت به فرار ا ز استبداد جنسي"به پايان مي رسد.محكوم كردن استبداد به عنوان چيزي كه همه جاهست و هيچ جا نيست،ساده است اما اين احتمال براي شرايط نهفته ضروري مي باشد:مي تواند در خانواده ها،در محل كار ،در اتاق هاي سمينار وجود داشته باشد و يك فرد ممكن است ضرورتاًشرايطي كه در آن استبداد وجود دارد را شناسايي نكند.اين مي تواند آن چيزي باشد كه "بورديو "به عنوان شناخت نادرست شناسايي مي كند كه در آن يك فرد فراموش مي كند كه آنچه كه طبيعي فرض مي شود محصولي از زمينه اي است كه در آن ساخته شده است و باز سازي عمل را انجام مي دهد .دانستن اينكه چگونه اصلاحات انجام مي شود از طريق چگونگي انجام زندگي روز مره توسط افراد و چگونگي انجام تغييراتي كه قانوناًاز آنها انتظار مي رود ، مي تواندعقلاني مي باشد،در نتيجه در بررسي ترميم نياز به پرسيدن سوالاتي در مورد اينكه آيا افراد از سياست پشتيباني مي كنند و چگونه اين كار را انجام مي دهند و اين كه اگر آنها موافق نباشند چه اتفاقي مي افتد ،وجود دارد .بحثي كه در اين مقاله دنبال مي شود اين است كه ترميم شكلي از استبداد است زيرا از طريق معمول بودن كار روزمره به شيوه اي عمل مي كند كه مي تواند دنبال شود .معقول به نظر مي رسد اما معلمان را در شكل كاري محدود مي كند كه منقطع از ياد گيري است و مي تواند منجر به هرج و مرج در حرفه شود.اين شكلي از استبداد از طريق چگونگي "وجود عدم بي گناهي در موردمرئي ساختن نامرئي ها"مي باشدو بنابراين تمام حسابرسي ها و انتقال كاراز يك بخش از نيروي كار به بخش ديگر ،ممكن است از طريق نياز به تحول قلب ها و ذهن ها اغواء كننده باشد اما نياز به مرتبط كردن اين موضوع با مباحث وسيع تر كاركنان بخش عمومي وجود دارد.اجازه دهيد بيشتر در اين مورد صحبت كنيم .
اين انتظار كه استبداد ها توسط يك مستبد هدايت شوند كه در آن يك كنترل شخصي بر تصميم گيري و منابع از طريق قدرت شخصيت و فرهنگ نظارت وجود دارد ،يك امر معمولي است . تاريخ نشان مي دهد كه وابستگي ميان استبداد يك فرد با استبداد فرايند (سازمان ،ارتباطات )مي تواند ظلم شديد و از بين رفتن فجيع زندگي انسان ها را ايجاد كند.كنترل از طريق قدرت شخصيتي به همراه ايجاد يك دشمن از طريق سرزنش مظلوم (مثلاً داد گاه هاي نمايشي در روسية استاليني )و ناپديد شدن ،حفظ مي شود . به نظر مي رسد كه مستبدين از قدرت سوء استفاده مي كنند و براي حفظ اين نوع كنترل قانون را ناديده مي گيرند ،بنابراين تعارف استبداد يك مستبد را با قانون پيوند مي دهد .با اين حال،استبداد هايي كه توسط مستبدان هدايت مي شوند ،براي اجرا نياز به ديگران دارند.براي انجام تصميمات ،اجراي نظارت ،نوشتن مقالات ، روز نامه ها و روي صحنه بردن رويداد هاي پيچيده اي كه مشاركت سمبل مشروعيت است.
استبداد به عنوان يك عمل مي تواند در موقعيت هايي اتفاق افتد كه در آن يك مستبد به وضوح شناسايي شده وجود ندارد اما طوري به نظر مي رسد كه شرايط استبداد را مي توان تشخيص داد .سه مثال از زمينة سياسي انگلستان مي تواند براي نشان دادن اين موضوع كفايت كند:ابتدا در سال 1959 ،توماس بالوگ ستايش ديلتانت را نوشت كه در آن او بر اين اعتقاد بود كه كارمندان داراي قدرت موثر و بدون مسؤوليت مي باشند. دوم اينكه در سال 1976 ، لرد هيل شام سخنراني ريچارد ديمبلي را ايراد كرد و اعلام داشت كه دولت بريتانيايك ديكتاتوري انتخابي است كه در آن دام هاي دولت دموكراتيك و مشروطه پهن  شده است اما در واقع قوةمجريه از طريق سيستم شلاق حزبي بر تصميم گيري غلبه دارد و محل انجام امتيازات سلطنتي دفاتر بزرگ دولتي است . سوم اينكه آنتوني كينك ،كتابي تحت عنوان اينكه چرا حكمراني بر بريتانيا مشكل تر شده است را منتشر كرد كه در آن مباحثي در مورد رشد حكومت و چگونگي وابستگي بيش از حد كشور به بروكراسي انجام شده است .اين سه مثال همگي در مورد اشكال استبداد يا چگونگي ساختار و اعمال درست به شيوه اي كه ستمگرانه شناخته مي شود مي باشند و همگي آنها قالبي بر مبناي شكلي از توطئه ايجاد مي كنند كه در آن منافع برتر همچون خدمات مدني ،قوةمجريه و خدمات مستقل رفاهي حفظ شده اند .با اين حال ،رويداد ها مي تواند مانع از مباحث مرتب و منظمي همچون نشست رسانه ها براي ورود سفينه هاي فضايي به گريمهام كامان توسط سارادتيستال يا از طريق تظاهرات عمومي مثل مخالفت با ماليات پاول شوند .
ارتباط بين ظلم و انشقاق ،به اين معناست كه نيازي به بررسي عمل وجود ندارد و نقطه اي كه در آن شاغلين و محققين مي توانند كار خود را شروع كنند ،اثر "هانا آرندت" است.
استبداد در كار اجتماعي معمول ،در تفكر آندرت ظاهر مي شود و در درك مدرنيزاسيون مفيد است . در تحقيق انجام شده روي دادگاه ايچمن بود كه او اعلام كرد كه اعمال او بر مبناي يك ايدئولوژي نبوده است بلكه روي نقص فكري او يا آنچه كه به آن ابتذال مي گفت ،بوده است.
هر چه بيشتر به حرفهاي او گوش مي كني ،بيشتر مشخص مي شود كه عدم توانايي او براي صحبت كردن ،ارتباط نزديكي با عدم توانايي او براي فكر كردن ،به طور مشخص فكر كردن از ديدگاه كس ديگر دارد .هيچ ارتباطي با او امكان پذير نيست كه اين به خاطر دروغ گفتن اونيست بلكه به اين خاطر بود كه مطمئن ترين محافظين در برابر جهان و حضور ديگران او را احاطه كرده بود و بنابراين دور از واقعيت بود. بنابراين،شيطان در كسي لانه كرده بود كه به نظر مي رسيد هرگز آنچه كه انجام مي داد را درك نمي كرد در نتيجه در حاليكه تمركز روي استبداد هيتلر يك عمل معمولي است و موضوعات مربوط دوگماتيسم ،شيطان و ديوانگي با اين موضوع ارتباط دارند،آنچه كه مشاهدات و تحليل هاي آرندت انجام مي دهند تغیير تمركز از "چه كسي" به "چگونه" و از "برگزيده "به "جمع " مي باشد.بنابر اين طبق آنچه كه فولر مي گويد اگر از دستورات پيروي شود ،شكلي از "مسووليت منفي" به وجود مي آيد كه مي تواند از نپرسيدن سؤال "شايد به خاطر ترس از جوابها ناشي شود".به علاوه او بيان مي كند كه مي تواند "يك نسخةبالا دستي از مشكل مشابه "وجود داشته باشد كه در آن كساني كه دستور مي دهند بطور مشابهي از طريق شاهد اجرا بودن در انجام عمل شيطاني ،مبتذل مي باشند.اگر كساني كه دستور مي دهند شاهد اجراي آنها باشند،آنگاه چنين دستوراتي نبايد زير سؤال بماند.
براي كساني كه مي توانند خارج از اين ابتذال بايستند مشكل در اين مساًله است كه در مورد آن چه كاري مي توانند انجام دهند .آرندت با اين احتمال دست و پنجه نرم مي كرد كه شرايط داخلي مي تواند به صورت داخلي متحول شوند.اين بر مبناي اين مباحث است كه انسان مي تواند از طريق اقدام سياسي ،كارهاي غير قابل پيش بيني انجام دهد.
"بدون عمل ،بدون ظرفيت شروع كار جديد و بنابراين بيان شروع جديدي كه با تولد هر انسان وارد جهان مي شود ،زندگي بشر كه بين تولد و مرگ صرف شده است ،به چيزي فراتر از رستگاري است.
آرندت ،تلاش كرد تا زندگي سياسي را درك كند و در جستجوي بر گرداندن احترام به اهداف و عمل سياسي بود.آرندت معتقد بود كه سياست يك فضاست .جايي است كه در آن انسان ها خود را توصيف مي كنند،جايي كه درآنجا بحث وجود دارد و جايي كه در آنجا كاري جديد مي تواند شروع شود ."دنياي معمول آن چيزي است كه وقتي متولد مي شويم وارد آنجا مي شويم و وقتي مي ميريم آن را ترك مي كنيم . دنيا به طور مشابه ،دورة عمر ما را به گذشتةو آينده مي برد .قبل از آمدن ما آنجا بوديم و حيات كوتاه ما به آن ختم مي شود و آنچه كه مهم است عموم است و آنچه كه تصميم مي گيريم از ويرانه هاي طبيعي زمان نجات دهيم .آنچه كه ما نياز به كنار هم نگهداشتن آنها داريم مكان ها هستند كه در آن مي توانيم جدا و در عين حال مرتبط باشيم ،جايي كه در آن احترام و تكريم است.
در اثر "شرايط انساني "آرندت ،كار ،شغل و عمل را بررسي مي كند.شغل براي توليد كالاهاي مورد نياز براي ارتقاء ضروري است و اين مصرف به آن معني است كه آنها كم تداوم ترين اشياءمشهود هستند .كار ، كالاهايي را توليد مي كنند كه با دوام تربوده و بنابراين جامعه را تثبيت مي كنند.انسانها توليد مي كنند و محصول آنها مي تواند از فرايندي كه ايجاد كرده و هدفي كه براي آن ايجاد شده ،فراتر رود.بنابراين انسانها با هم و بين هم زندگي مي كنند و رفتار با ديگران مستلزم شناخت و درك "كيستي"ما مي باشد.
هر جا كه انسانها با هم زندگي مي كنند ،شبكه اي از روابط انساني وجود دارد كه توسط اعمال و گفته هاي اشخاص بي شمار ،يا زندگي و همچنين توسط مرگ تنيده شده است .هر عمل و هر شروع تازه در يك شبكةموجود قرار مي گيرد،جايي كه در آن فرايند جديدي راشروع مي كند كه بر بسياري ديگر كه حتي فراتر از كساني هستند كه عامل با آنها تماس مستقيم دارد ،تاًثير مي گذارد.اما دليل اينكه چرا هر زندگي انساني داستان خود را مي گويد و اينكه چرا تاريخ در نهايت ،كتاب داستان بشري مي شود با گويندگان و هنر پيشگان بسيار ، بدون هيچگونه نويسندة مشخص ،چيزي است كه پيامد عمل مي باشد . داستان واقعي كه در آن در سراسر زندگي درگير مي باشيم ،هيچگونه سازندةمرئي يا نامرئي ندارد زيرا ساخته شده نيست.
مي توان گفت كه اگر جهان ساخته شده نيست ،پس ما نمي توانيم خطاهايمان را تصحيح كنيم و آرندت با اين بحث كه ما مي توانيم يبخشيم اين بدبيني را رفع مي كند و اينكه ما نمي توانيم تعيين كننده باشيم به اين معنا نيست كه نمي توانيم تعهدي بدهيم .
آنچه كه در آثار آرندت مفيد مي باشد ،اين مباحث است كه دانش در سؤالات فلسفي بشريت و حرمت يك زندگي به همراه سهمي كه زندگي در بشريت دارد ،قرار گرفته است .دانستن از طريق داستانهاي چگونگي ارائة خود انساني و از طريق اعتبار عمل سياسي محقق مي شود .بنابراين انسانها آگاه مي باشنددر حاليكه ما در تاريخي قرلر گرفته ايم كه در آن متولد شده و ميراثي به جا خواهيم گذاشت،مي توانيم از طريق عمل سياسي كار هاي جديدي انجام دهيم .در تلاش براي درك علت بروز اعمال وحشتناك نيازي نيست كه يك فرديك شيطان باشد تا به ديگران آسيب برساند ،نياز به فرورفتن در فرآيند پيچيده اي كه در آن "هلندوليو" ،"تاريخ درفرد "توصيف مي كند،وجود دارد:يك صورت فلكي از روابط بين خودسازي دروني افراد و مشاركت آنها در كار محلي مورد نزاع.اما چنين داستان هاي كوچكي بايد با موضوعات وسيع تر مرتبط شوند و نيازي به تفكر فراتر از ابتذال باالقوه اي كه تاثير وسيع تري بر ديگران دارد،وجود دارد.اگر قرار باشد كار مورد تحقيق قرار گيرد ،نياز براي مد نظر قرار دادن آنچه براي بقاءانجام مي شود (شغل)و آنچه كه براي غني كردن حس هدف و تداوم انجام مي شود (كار)و آنچه كه براي ايجاد تفاوت انجام مي شود (عمل)وجود دارد.
ترميم نيروي كار مدرسه
استبداد در فعاليت هاي معمول به اين معناست كه استراتژيهاي اصلاحات مثل ترميم بايد از طريق پرسيدن سؤال در مورد آنچه كه به عنوان شيوةقانوني ارائه شده است و علت آن چگونگي اتخاذ آن شيوه و علت آن ، بررسي شود.بررسي اين موضوع مشكل است زيرا ماهيتاًسيال و نامشخص است و شواهد تحقيقاتي واقعي كمي براي متوسل شدن به آن وجود دارد .
به دنبال توافق نامة ملي بين دولت ،كار فرمايان و اتحاديه ها (به استثناي NUT،يكي از بزرگترين اتحاديه هاي تدريس)در ژانويه 2003 ،نيروي كار مدرسه در انگلستان ترميم شده توافق تاريخي محسوب مي شود و براي رفع مشكل بار كاري و بحران در استخدام و حفظ معلمان شناسايي شده توسط تحقيقات رسمي جديد مثل پرايس واتر هوس كوپر و هياًت بررسي معلمين مدرسه ،طراحي شد.استراتژي رسمي عمدتاًدر مورد وظايفي كه بايد در مدارس اجرا شود با تاًكيد بروكراسي و آزاد گذاشتن معلمان براي تمركز روي تدريس و ياد گيري بود .دوم اينكه،بزرگسالاني كه در مدرسه استخدام شدند و چگونگي كار پرسنل پشتيباني مثل دستيار كلاس ،امور اداري،تكنسين ها و غيره كه معمولاًكار آنها توسط معلمان مجرب انجام مي شد.و سوم اينكه،هنجارهاي فرهنگي كه شيوه هاي سنتي كار را حفظ مي كردند ،مي تواند توسط استفاده از يك فرايند تغير كه كل نيروي كار را از طريق مشاركت در تيم هاي مديريت تغيير در برمي گيرد.
اصلاحات در بيش از سه سال طراحي شده بودكه با تغير كار روتين از معلمين شروع مي شدو به سمت ايجاد تداركات براي پشتيباني و تضمين زمان براي آماده سازي ،برنامه ريزي و ارزيابي حركت مي كرد .در حال حاضر مدارس در يك فاز چهارم غير رسمي قرار دارند كه در آن ترميم مديران مدارس بر مبناي توصيه هاي پرايس واتر هوس كوپرز ،مبني بر اينكه مديران يا مديران اجراي ارشد نيازي به داشتن شرايط معلمين مجرد ندارد ،انجام مي شود.رياست مي تواند به يك فرد حرفه اي مهم در ارشد در يك نيروي كار متنوع و كسي كه در انجام تغيير در امورتجاري تجربه داردتفويض شود.شواهد تحقيقاتي قوي در مورد مدرسه و تجربيات نيروي كار اين اصلاحات وجود ندارد و آنچه كه به نظر مي رسد در حوزةعمومي وجود دارد،عبارتنداز:ابتدا اسناد سياست دولتي كه مقاصدترميم را نشان مي دهند،مثلاًزمان براي استاندارد ها.دوم اينكه ،بررسي هاي آژانس هاي دولتي همچون گزارشOESTED در مورد اولين سال ترميم و مشاورة بعدي از طرف پرايس واتر هوس كوپرزو سوم ،گزارش هاي NFER كه اجراي كاركردي سياست و نقش آژانس ها در انجام اصلاحات را مشخص مي كنند و چهارم وب سايت تيم ترميم ملي كه در آن نقشه اي وجود دارد كه نشان دهندة پيشرفت طبق مقوله هاي زير مي باشد:حفظ،توسعه ،آگاهي از ترميم،به علاوه مقالات،مطالعات موردي يك بانك ايده ها و دفترچةراهنما و سخنراني وزرا نيز وجود دارد.پنجم،روزنامه هايي وجود دارد كه شامل مقالات ونامه هايي به سر دبير است. براي يافتن استراتژيهاي اصلاحات همچون ترميم در حوزةتحليل پيشرفت هاي مدرنيزاسيون وسيعتر كار هاي مهمتري انجام شده است.اما پايگاه شواهد اصلي يك پروژةتحول نيروي كار مدرسه است كه بين سال 2002 و 2003 انجام شد كه تيم تغير در مركز رهبري لندن قرار داشتو تيم ارزيابي در دانشگاه بير منگام بود.
بنابراين،خواندن وتحليل استراتژي اصلاحات چالش زا مي باشد.يك منبع از طرف گزارش هاي مثبت از رؤسا و معلمين مي باشدكه مدارس را قادر ساخته ماهيت كار و كسي كه آن را انجام مي دهد ،بررسي كندو دانش آموزان،نيروي كار و مدارس از آن سود بردند .براي مثال كريس از مدرسة گريكورت در هام در جنوب غربي لندن گزارش مي كند كه در آن رئيس معتقد است كه"اين برنامه فقط در مورد اينكه پرسنل احساس بهتري نسبت به خود داشته باشند نيست،بلكه براي دانش آموزان نيز هست.اگر پرسنل شغلي كه براي آن آموزش ديده اند را انجام دهند ،نيازهاي آموزشي دانش آموزان نيز برآورده خواهد شد" بررسي چنين اظهار نظر هايي حاكي از آن است كه كار ترميم آنچه كه مديريت مبتني بر مكان در اواخر دهة 1980 در مورد تغير مكان تصميم گيري در مورد اتاق هاي كميته هاي مقامات محلي به كلاس هاي درس تعهد كرده بود را محقق ساخته است .براي مثال پيتر داون ،مجموعه اي از مقالات را در مورد مديريت مالي محلي مدارس FM جمع آوري كردو براكن بري ،اميد هايش براي يكLFM كه بازتاب اميدواريها از ترميم مي باشد را بيان مي كند:" هدف مهيا ساختن آموزش بهتر براي دانش آموزان در مدارس است.LFM به خودي خود يك هدف نيست و هرگز نبايد باشد.روش بايد منطبق با هدف باشد به عبارت ديگر بايد آموزشي باشد .."بنابراين ترميم كار جديدي نيست زيرا مدارس از سال1988 به بعد تحت مديريت محلي مدارس (LMS) موقعيت حفظ شده ي برتر (GMS) شروع به بررسي اهداف و شيوه ها و بهتر به كار گيري نيروي كار كرده اند .
آنچه كه بايد پرسيده شود اين است كه چرا اين تا آن حد توسعه نيافت كه دولت آن را براي مدرنيزه كردن سيستم آموزش ضروري بداند ؟به نظر مي رسد كه دو الگوي بحث به وجود آيد:اول اينكه مديريت مبتني بر مكان ،فرصتي براي مدارس ايجاد و استفاده از منابع به شيوه اي كه به آن بازار و در خواست منابع مرتيط باشد،ايجاد كرده است .بنابراين معلمي كه مجبور است مديريت سطح پايين داشته باشد ،محصولي از ناتواني مديران مدرسه براي درك مديريت مبتني بر مكان را از كار به شيوه اي كه بايد انجام دهد باز داشته است .در نتيجه معلمين ساخته استبداد خود هستند.معلمين كه با گزينه هايي در مورد استخدام و حفظ نيروي كار مواجه هستند ،نوع خود را تكثير كرده و به جاي آنكه بپرسند آيا كار مي تواند توسط يك كارمند يا يك كامپيوتر انجام شود يا خير .يك معلم مجرب گرانبها را مجدداًمنسوب مي كند .اگر معلمين بيش از حد كار كنند اين به خاطر شكلي از تعين مرز حرفه اي يا شيوه هاي محدودي است كه علت ريشه اي مي باشد .مديريت مبتني بر مكان ،نيروي كاري را مي خواهد كه منحطف قابل آموزش و قابل به كار گيري به شيوه اي است كه برنامه ها و استاندار هاي ملي را انجام دهد و بنابراين مديران بايد بتوانند كساني را به كار بگيرند كه بتوانند اين كار را انجام دهد .و اين افراد ممكن است معلمان نباشند .
بحث دوم اين است كه مديريت مبتني بر مكان در رابطه با ارائة منابع براي تغير جهت كاركردها به مدارس كار زيادي انجام نداده است و در نتبجه كار جديد توسط معلمين مجرب انجام شده كه اين مي توانست مدير مدرسه باشد يا معلم كلاس .معلمين بايد مانع از آسيب زدن به كودكان ناشي از تاًثيرات چنين شرايط استبدادي در آموزش شوند. براي مثال يك بودجه به رئيس يك بخش در يك مدرسة متوسطه داده شده است ،اما اگر اين به وسيلة پرسنل كارمندي پشتيباني نشود ،آنگاه معلم مجرب به عنوان مدير مياني مجبور است مديريت سطح پايين انجام دهد.بنابر اين علي رغم اين موضوع ،معلمين كار مديريت مبتني بر مكان را انجام دادند و اين كار شاًن حرفه را با تبديل ساختن آن به شغلي كه كسي نمي خواهد آن را انجام دهد يا در آن باقي بماند ،پايين آورده است.به علاوه پتانسيل مديريت مبتني بر مكان به وسيلة حرفه محقق شده است اما توسط استراتژيهاي مديريت عملكرد دهة1990 تحت الشعاع قرار گرفته است .به همين خاطر نه تنها مدارس مجبور هستند كه به خاطر باز سازي كار بيشتري انجام دهند ،بلكه بايد كارهاي بيشتري از دولت مركزي را انجام دهند تا ثابت كنند كه كار خود را انجام مي دهند و اين مستلزم كاغذ بازي و جمع آوري داده هاست.
بنابراين ترميم در يك كشمش پيچيده بر سر ايده ها و قلمرو ها قرار گرفته است :ميزان و به كار گيري منابع و فرهنگ و شيوة حرفه اي گري .استبداد به عنوان شكلي از توطئه به معلمين به طور آشكار و آگاهانه پيشنهاد مي كند كه براي دفاع از مزاياي خود گروه بندي شوند در حاليكه يك ضد توطئه مديريت تجاري رابه عنوان يك استبداد براي از بين بردن فرهنگ ها و شيوه هاي حرفه اي با مشمول كردن شيوه تحت اثرات بازار مي بينيد . هر كدام از اينها جذاب مي باشد اما هيچكدام به طور كامل آنچه كه به معناي انجام اصلاحات تمرين و تصميم گيري و مقابله با پيامد ها مي باشدرا نشان نمي دهد.چگونگي انجام اين كار مشكل زاست زيرا اگرچه داستان هايي در مورد افراد حرفه اي و مدارسي كه از طريق ترميم پيشرفت مي كنند وجود دارد اما همان طور كه گريفيتس مي گويد نياز به دقت وجود دارد :"بازگويي داستان يك فرد ممكن است به تحقق خود كمك كند اما ممكن است باعث خود فريبي شود .با صدا بايد با همان انتقاد ديگر عبارات اتوبيوگرافي رفتار شود يعني ديدگاه فردي با تصوير كلي تر مرتبط شود ". به علاوه موضوعات ديگري وجود دارد كه ممكن است مورد سؤال قرار نگرفته باشد،شنيده يا ثبت نشده باشد . بنابراين آنچه كه مورد نياز است ،ارتباط بين مباحث محلي و كلان در مورد رابطة بين كاركنان بخش عمومي و دولتي است زيرا استبداد توسط عمل تغذيه مي شود و به جاي آنكه صرفاًبا آگاهي در مورد معناي عمل باشد.
ترميم به عنوان استبداد
ترميم از طريق كارايي و تاثير گذاري سازماني به عنوان يك شيوة قانوني شده و نه از طريق آموزش و ياد گيري .براي شروع كار براي مدارس شرطي وجود ندارد و هيچگونه شواهد تحقيقاتي براي يافتن مهارتها و دانش افراد در مدارس در مورد ياد گيري و ياد گيرندگان استفاده نشده است .در اسناد رسمي هيچگونه ارجاعي به تئوريهاي ياد گيري و نقش بزرگسالان مثل آثار ويگوتسكي و منطقةپيشرفت نزديك مبداً نشده است .هيچگونه دخالتي به ابتكار عمل هاي برنامةدرسي كه در آن شواهد روشني در مورد تاًثير بر ياد گيري مثل شتاب شناختي از طريق آموزش علم وجود دارد،در جايي كه تلفيق از پرسنل پشتيباني يعني تكنسين هاي علوم با معلمان در اهداف ياد گيري ،استراتژيها و منابع تدريس انجام شده است وجود ندارد. هيچگونه ارتباطي با شبكه يا شبكه هاي ياد گيري ،همچون دانشگاه فرست ايج كه بيش از يك دهه حرفه را با نيروي كار وسيع تر در مدرسه و جامعه پيوند داده ،وجود ندارد.
كودكان به عنوان ياد گيرندگان فعال ،از ترميم حذف شده اند و آنها سوژة اصلاح مي باشند .
ترميم بر مبناي روبكردهاي بخش خصوصي براي دستيابي نيروي كار منعطف و قابل آموزش انجام شده است. حل مشكل دستمزدهاي بالا و فقدان معلمان مجرب (40% معلمان جديد)ظرف سه سال شغل خود را رها مي كنند .مستلزم نوع متفاوتي از كار مي باشد كه با ICT كه استانداردها را بدون ارتباط انساني برآورده مي كند،تركيب شود.آنطور كه "سنت"در 1999 نشان داده كه تغيرات در شيوة كار به افراد نيرو نمي دهد بلكه تايلوريسم جديدرا از خط مونتاژ به صفحه كليد كامپيوتر منتقل كرده است به علاوه رگه هايي از مقدار تفكر آسمان آبي ديده شده كه وارددولت شده است كه در آن امكانات مدير به عنوان تنها معلم مجرب در به كارگيري نيروي كار براي انجام برنامةملي مي باشدوجود دارد.قطعاً گزارش هايي در مورد پرداخت نرخ هاي متفاوت به دستباران معلمين براي زماني كه صرف انجام نوع خاصي از كار يعني دستياري در مقايسه با نظارت انجام مي دهند ،نشان دهندة اين رويكرد كار در پرداخت دستمزد منعطف مي باشد و مستلزم يك رويكرد تايلوري به شناسايي نوع كار ، سطح مهارت مورد نياز و ميزان ارتباط زماني آن مي باشد.
ترميم مبتني بر شواهد نيست .داده هاي نشان دهندة مشكل در استخدام و حفظ وجود دارد اما شواهد مبتني بر اينكه استراتژيهاي ترميم مي تواند اثر بخش باشد،استفاده نشده است.DFES يك مطالعة تجربي در مورد ترميم تحت عنوان پروژة تحول نيروي كار مدرسه را تاًمين مالي كردكه يك محقق با روش تركيبي در 32 مدرسه با استفاده از خط مبداً و پرسشنامه هاي پايان پروژه ،مصاحبه ها،يادداشتها،مصاحبه هاي گروه تحقيقاتي و تهديد هاي هزينه اي بود.ارزيابيها نشان داد كه مداخلاتي كه اكنون به عنوان ترميم شناخته مي شوند ،باعث شده تا معلمين كاهش در بار كاري ،تغير در فرهنگ و تعادل زندگي كاري بهتر را گزارش كنند و آنها شروع به ايجاد نقش پرسنل پشتيباني كردند .با اين حال تحقيقات نشان داده كه تغيرات نيازبه سرمايه گذاري قابل ملاحظه و پايدار دارد و اصلاحات يك فرآيند زمان بر است كه به طور خاص به بار كاري پرسنل ارشد مي افزايد .موضوعي كه بايد مر نظر قرار گيرد اين است كه اگر چه معلمين يك كاهش كلي در ساعات كاري هفته را گزارش كرده اند (5/3 ساعات براي معلمان راهنمايي ،2/1 براي متوسطهو 5/3 ساعت ويژه ) اما تفاوت هايي از يك مدرسه تا مدرسة ديگر وجود دارد و به همين خاطر يك مدرسه ابتدايي ، ساعات كار 13 ساعت در هفته كاهش يافت در حاليكه در مدرسه ديگر 2 ساعت در هفته افزايش يافت.يه نظر مي رسد كه داستان هاي محلي بايد جدي گرفته شودو بايد سؤالاتي در مورد چگونگي ايجاد استراتژي در زمينه پرسيده شود.توافق نامة نيروي كار در اواسط اين پروژه اتفاق افتاد و قبل از آنكه پروژه تكميل و گزارش منتشر شود، ترميم اغاز شد.نه تنها سوالاتي بايد در مورد علت جمع آوري شواهد توسط دولت و عدم استفاده از آنها ارائه شود بلكه بايد در مورد اينكه چرا شواهد از گزارشات رسمي مثل گزارش OFSTED در مورد اولين سال ترميم حذف شده اند نيز بايد سؤالاتي پرسيده شود.
ترميم يك استراتژي براي برابري نيست . داده هاي پرسشنامه از ارزيابي پروژة TSW نشان مي دهد كه از 292 پرسنل پشتيباني در نقش هاي يادگيري در زمان كار مبداني 2003 ،277نفر زن و 15 نفر مرد بوده اند.از اين تعداد 50 نفر داراي مدارك اول (9مرد و 41 زن )و 10 نفر داراي جايگاه معلم مجرب بوده اند (4مرد،6زن) .اين سؤالاتي در مورد تركيب جنسيتي پرسنل پشتيباني ايجاد مي كند و اينكه چرا افراد بسيار مجرب براي آموزش تدريس پا پيش نمي گذارند يا ممكن است از مهارت هاي حرفه اي خود بدون جايگاه يا بدون پاداش يا موقعييت استفاده مي كنند .در مورد چگونگي ارتباطات داخلي جامعة محلي با مدرسه و افرادي كه كار دسنياري تدريس را انجام مي دهند و علت ان ،تحقيقاتي مورد نياز است.سؤالاتي در مورد اينكه آيا ترميم نابرابريهاي جنسيتي در نيروي كار را تقويت مي كند يا خير و اينكه موضوعات مربوط به تنوع چگونه مورد رفتار قرار گرفته اند بايد پرسيده شود.    
ترميم مبتني بر مدل اصيل آنچه كه به معلمان انگيزه مي دهد نيست .ياركر مي گويد او احساس مي كند كه "استراتژي ترميم تخريب كننده است زيرا اذعان نمي كندكه تدريس در مورد كيفيت لحظه به لحظة زندةمبادلات و تعاملات كلاسي،نوسعه و توليد ايده ها ،دانش و تجربه در كلاس است.مدارس و معلماني كه در پروژة TSW شركت كرده اند مشاركت حاملي با ارزيابي (پاسخ به پرسشنامه)داشته اند زيرا آنها نياز به محافظت از اين رابطه با كودكان از سطوح بالاي دخالت خارجي و پيگيري هاي مرتبط با ارزيابي و گزارش را احساس كرده اند .پرسشنامة انتهاي پروژه و خط پايه سري كامل از سؤالات در منورد موضوعات مربوط به رضايت شغلي و كيفيت زندگي را پرسيده و دريافتند كه هيچ گونه رابطة سيستماتيك بين رضايت شغلي وساعات كاري  وجود ندارد. به نظر مي رسد انتقال نوع خاصي از كار از يك معلم به يك عضو پرسنل پشتيباني فشار يروكراتيك را تغير داده و خصوصاً نوع كاري كه معلمان احساس مي كنند آنها نبايد انجام دهند،اما اين بدان معنا نيست كه آنها در يك صبح يكشنبه در مدرسه نخواهند بود يا بعدظهر شنبه را صرف تهيه درسها نخواهند كرد .آنچه كه به معلمان انگيزه مي دهد پيچيده تر از ميزان ساعات مي باشد معلمان ساعات طولاني كار مي كنند زيرا از شغل خود لذت مي برند و به دانش آموزان خود اهميت مي دهند
نكتة نهايي اين است كه ترميم همانند ديگر فرايندهاي مديريت عملكرد ناصحيح است و تحقيقات منتشر شده نشان مي دهد كه قابليت اجرا براي بشر مخرب است خصوصاًدر حرفه هاي بخش عمومي .ترميم مستلزم حسابرسي  كار است: چه كاري انجام شده است، چه كسي آن را انجام مي دهد ،چرا آنها بايد آن را انجام دهند ،آيا آن را انجام مي دهن و چگونه كار مي تواند بهتر يا به وسيلة فرد ديگر انجام شود.براي انجام اين كار تمرين بايد از طريق ابزار هاي حسابرسي خاص مشهود شود.براي مثال استراترم تمرين ارزيابي تحقيقات در آموزش عالي را بررسي مي كند"آنطور كه از عبارت پاسخگويي بر مي آيد افراد مي خواهند بدانند چگونه به يكديگر اطمينان كنند،اطمينان خود را نشان دهند.در اين نقطه مشهود بودن ديگر مرتبط با آگاهي و كنترل به نظر نمي رسد، وايدة حسابرسي به عنوان يك ابزار مشخص نظارت مورد ترديد قرار مي گيرد . در عوض يك سؤال به وجود مي آيد:مشهود بودن چه چيزي را مخفي مي كند ؟"
اين براي معلمان مهم است زيرا رابطه با دانش آموزان مبتني بر اطمينان است و با اين وجود به آنها براي انجام كار اطمينان نمي شود.بخش اعظم كار آنها را نمي توان از طريق ابزلر هاي عملكرد سنجيد اين يك امر انساني و هنري ،واقعي است و در جايي است و در جايي نيست.فرستر از اثر آكرز براي ايجاد تمايز بين كار و غير كار استفاده مي كند و نشان مي دهد كه تمرين مرتبط با عملكرد نسبت به مراقبت كه شناخته شده نيست داراي موقعيت بالاتري است.فروستر نشان مي دهد كه مراقبت كردن در رابطه با كار تيمهاي رهبري و بودجه نسبت به توجه معلمان به كودكان در موقعيت بالاتري است.
استبداد معمول
آنچه كه به عنوان عمل مشر.ع ارائه مي شود سازماني است و نه آموزشي ،در مورد تكرار مديريت نيروي كار بخش خصوصي است و نه در مورد ايجاد حوزة عمومي و  با معلمان و كودكان به عنوان سوژه هايي كه بايد اصلاح شوند رفتار مي كنند ونه با عنوان افراد علاقه مند و با انگيزه . در اين مساًله چيز جديدي وجود ندارد .مديريت مبتني بر مگكان بر مبناي سازمان اثر بخش با نيروي كار منعطف مي باشد و پيش پا افتادگي اين تصميم گيري بالا دستي با اجراي پايين دستي مرتبط است در ميانة انقلاب دائمي دهة1990 كه درآن تغيير و ضد تغيير يك شيوة زندگي شد خواندن رويداد ها يا حتي داشتن وقت براي تفكر در مورد آنچه كه در حال انجام بود مشكل بود. بنابراين ترميم اغواكننده است زيرا براي حل اين مساًله عمل مي كند ، براي يك فرهنگ توانايي انجام مجوز مي دهد كه در آن موانع گذشته براي حل مشكلات مخفي را مي وان از سر راه بر داشت.در اين زينه سؤالي براي پرسيدن وجود ندارد،فرايند بدون پرسش است زيرا كاملاً معقمول .و مفيد است . معلمان را براي انجام اين كار نمي توان سرزنش كرد زيرا از طريق ايجاد يك فرهنگ كه در آن استراحت در منزل مشكلي ندارد و از طريق ايجاد يك تركيب پرسنلي كه در ان افراد داراي تخصص مي توانند امور را انجام دهند بجاي آن كه به معلم آموزش نديده و گرفتر تكيه شود مي تواند اين كار را انجام دهد .
استبداد در چگونگي عمل چنين فرايند معمولي به شيوه اي كه معلمان را از فرصت مستقيم براي حفظ كنترل مشروع بر كار خود محروم مي سازد نهفته است.معلمان مجبور به ايجاد يك حس رضايت از كار در فاصله اي دور از كلاس با ابداع طر ح هاي يادگيري كه ديگرغيرمعلمان مي توانند اجرا كنند مي شوند.دستياران تدريس مجبور به تدريس مي شوند در حالي كه به عنوان يك معلم آموزش نديده اند و حقوق نمي گيرند.بنابراين طراحي درس تحت ترميم در طبقه بندي آرندت شكلي از كار است كه براي بقا انجام مي دهيم ،ديگر شكلي از كار كه خلاق يا اقدام سياسي است كه در آن معلم هدفش ايجاد تفاوت است نمي باشد.بنابراين سؤال پاياني كه بايد پرسيده شود اين است كه آيا فرصت هايي براي اجتناب از انطباق مورد نياز براي چنين اصلاحاتي وجود دارد ؟
بطور خاص مدرنيزاسيم و ترميم داراي تمايلات استبدادي مي باشند و من معتقدم كه آنچه كه ما در مورد تجربة اصلاحات آموزشي مي دانيم از شاغليني گرفته شده است كه در مورد پيامد هاي منفي بر روي بزرگسالان و دانش آموزان صحبت كرده اند .آنچه كه ترميم بيان مي كند اين است كه نياز به پروژه هاي تحقيقاتي بيشتري وجود دارد كه توصيف مي كنند كه چگونه دانش اموزان ، نيروي كار و مدارس با تغير سريع مواجه مي شوند:به چه چيزهايي متوسل مي شوند؟در جستجوي ايجاد چه چيزي مي باشند، اهداف و هويت خود را چگونه درك مي كنند؟من در ايجاد توصيف تغيير و چگونگي تلاش يك مدرسة خاص براي حفظ كنترل بر روي اهداف مدرسه و تعليم با پت تامسون همكاري مي كنم مردسه ترميم را به عنوان يك سياست خارجي كه بايد اجرا شود انجام نمي دهد بلكه شروع به روبرو شدن با مفهوم يادگيري و نياز هاي دانش آموزان كرده اند . پروژه هاي نو آورانه در مدرسه ايجاد و مورد تحقيق قرار گرفته و اهداف مدرسه استخدام ،نقش ها و به كار گيري نيروي كار را تعيين كرده اند. ما در حال حاضر با گروهي از دانش آموزان به عنوان محقق كار مي كنيم. موضوعات نهفته در اين جا حول چگونگي تغيير دانش آموزان از سوژه هاي اصلاحات و پاسخ دهندگان به استراتژيهاي بزرگسالان و تبديل شدن به استراتژيستهاست و سياست گذاران در يادگيري خود مي باشند.
 سياست واقعي اين اثر مشخص است زيرا موضوعات يادگيري مورد نياز (براي بزرگسالان و همچنين دانش آموزان ) وجود دارد اما پروژه شروع به چالش در محل تصميم گيري و ميزان راديكال بودن نطر دانشجويان در مفهومي كردن و واقعيت نسبت به آنچه كه ترميم حاكي از آن است نموده است. به طور خاص در حالي كه تغيير جهت از سمت بزرگسالاني كه تدريس مي كنند به سمت دانش آموزاني كه ياد مي گيرند به عنوان يك جهت گيري مجدد مهم در آموزش محسوب مي شود، اما تمركز خاص در سياست دولت نشاندهندة آن نمي باشد. يادگيري شخصي ضرورتاً در مورد كار دانشجويان از طريق طرح هاي بسته بندي ICT بر طبق استاندارد هاي اندازه گيري شده مي باشد ،در مورد دانستن دانشجويان در رابطه با نياز هاي يادگيري و مذاكره در مورد آنها با معلمان آموزش ديده اي كه مي دانند چگونه يادگيري را ساختاربندي كنند و چگونه از تصميم گيري در زمينة زندگي وسيع تر دانشجويان پشتيباني كند نيست .
باز كردن واقعيتها و پيچيدگي چگونگي درگيري حرفه ايها با اصلاحات به اين شيوه بدان معناست كه يك مدل قابل دفاع از عمل آنها را مي توان نشان داد جريان ظرفيتي براي انجام چيزهاي جديدي كه به شيوه اي اصالت دارند كه ابتذال بالا دستي روبرو شده و خنثي مي كند وجود دارد .بنابراين فرهنگ توانايي انجام كار سياسي است و در مورد انجام ندادن اموري است كه به ما و دانشجويان آسيب مي رساند.اين در دو جنبة زندگي مدرسه قرار گرفته است كه به وسيلة پروژة مسير يابTSW آشكار شد اما به وسيلة اصلاحات ترميمي به حاشيه رانده شد:ابتدا رضايت شغلي ارتباط مستقيم با ساعات كار ندارد اما در نوع كار انجام شده نهفته است و ثانياً بي عدالتي در شكل زيانهاي كودكان و بزرگسالان در مدارس به صورت هر روزه مشهود است و نمي تواند به وسيلة طرح ها و حسابرسي از بين برود

Remodelling the School Workforce in England: a study in tyranny
Helen Gunter
University of Manchester, England, UK
Citation informationURL:   <http://www.jceps.com/?pageID=article&articleID=84>
author:           Helen Gunter Journal for Critical Education Policy Studies
Volume 5, Number 1 (May 2007)
ISSN 1740-2743
 
Abstract
Remodelling the school workforce is being rolled out across England with official purposes articulated around work-life balance, improving standards, and the need to efficiently and effectively deploy staffing. This is not new and can be related to ongoing policy thrusts designed to restructure the state as manifest in the haphazard construction of site-based management from the late 1980s. I intend developing an intellectual argument about ways in which researchers and practitioners can engage with this major piece of government reform. Central to this argument will be to examine the how tyrannies form, how they work, how they sustain themselves and how they end. In particular, I will be examining the power structures that are embedded within Remodelling, and how the experiences of practitioners who are being remodelled and who are doing remodelling can be described, understood and explained.
 
Schools in England are undergoing rapid centralised modernisation with structural and cultural changes taking place to those who practice, how they practice, who they practice with, and for what purpose. Consequently, the division of labour in regard to the place of teachers, their work and how they relate to other adults is being radically changed. New roles are being created to do with securing organisational efficiencies and effectiveness, new types of credentials are being required such as business administration, and new power relationships are being developed within the range of adults being employed, and in a situation where more non-teachers may work in a school than teachers.
 
The reform is known as Remodelling the School Workforce and it has been phased in from September 2003. While the New Labour lexicon is of transformation, change, futures, improvement, effectiveness, and impact, much of what is currently presented as innovative reform is rooted in site-based management. Schools have had the right to hold their budget and to make decisions about the employment and deployment of staff since the 1988 Education Reform Act, and while Remodelling is being deployed as neutral, the reforms are being presented as a break with the past. However, history is embodied and is revealed within practice through how agency interplays with structures, and so how the individual experiences reform is core to this paper.
 
I intend asking if Remodelling is a form of the tyranny of the ordinary. In doing this I am positioning the analysis as a form of “conceptually informed practice” (Gunter 2001) where I focus on how data is created, accessed, engaged with, understood and used. This runs counter to the traditional rational accounts of knowledge production, and Barnes (2004: 570) uses Hilary Putman's vivid metaphor of “brains in vats” to illustrate his point of the distorted nature of intellectual work as “disembodied, disconnected, disembedded”. My position can be best summed up by Bourdieu's (2003) case for “scholarship with commitment” where politics and scientific rigour are productively combined. This is a legitimate position because what we know, who is recognised as knowing it, why we know it, and why we might want to know differently are matters that connect knowledge production with power structures.
Tyrannies
 
It seems that tyranny is very popular means of conceptual analysis, and GoogleScholar (accessed 23/03/07) generated 95,900 results including: “A nation of salesmen: the tyranny of the market and the subversion of culture”; “Bodies: overcoming the tyranny of perfection”; “Tyranny and the political culture of ancient Greece”; “Are accounting researchers under the tyranny of single theory perspectives?”; “Anorexia nervosa: the tyranny of appearances”; “The tyranny of the positive attitude in America: observation and speculation”; and the page ends with “An invitation of escape sexual tyranny”. It is easy to condemn tyranny as being everywhere and no where, but this is probably essential to the underlying conditions: it can exist in families, in workplaces, in seminar rooms, and not just nation states, and a person may not necessarily recognise the conditions in which oppression is operating. It could be what Bourdieu (2000) identifies as misrecognition, where a person forgets that what is assumed to be normal is a product of the context in which it is structured and does the structuring of practice.
 
It makes sense to want to know how reform is enabled through how people actually go about their everyday working lives, and how they practice the changes that are being legally required of them. Consequently in examining Remodelling there is a need to ask questions regarding whether people support the policy and why, and what happens if they do not agree? The argument put forward in this paper is that Remodelling is a form of tyranny because it works through the ordinariness of every day practice in ways that can be handled, seem sensible, but makes teachers complicit in a form of practice that is disconnected from learning, and which could be leading to the deregulation of the profession. It is a form of tyranny through how “there is nothing innocent about making the invisible visible” (Strathern 2000: 209), and so all the audits and transfers of work from one part of the workforce to another may be seductive through the calls for hearts and minds transformations but there is a need to connect this to wider narratives regarding public sector workers. Let me say more about this.
 
It is usual to expect tyrannies to be headed up by a single tyrant where there is a personal control of decision-making and resources, enabled through a cult of personality and a culture of surveillance. History shows that the interplay between a tyranny of a person with a tyranny of process (organisation, communications) can create grim oppression and the most immoral waste of human lives (Latey 1972). Control is secured through a cult of personality combined with the creation of an enemy through scapegoating (e.g. show trials in Stalinist Russia) and disappearing (e.g. purges). It seems that tyrants abuse power and deny the rule of law in order to sustain this form of control, and so definitions tend to juxtapose a tyrant's tyranny with constitutionality. However, tyrannies that are led by tyrants need others to make them work: to carry out decisions, to undertake surveillance, to write newspaper articles, and to stage elaborate events where participation symbolises legitimacy.
 
Tyranny as a practice can take place in settings where there is no clearly identifiable tyrant, but it seems as if the conditions of tyranny can be detected. Three examples from the English political context can suffice to illustrate this: first, in 1959 Thomas Balogh wrote The Apotheosis of the Diletante in which he argued that civil servants had “effective power without responsibility” (cited by Kellner and Crowther-Hunt 1980: 24); second, in 1976 Lord Hailsham gave the Richard Dimbleby Lecture and argued that the UK state is an “elective dictatorship” where the trappings of constitutional and democratic government are in place but in reality the executive dominate decision-making not least through the party 'whipping' system, and the location of the exercise of the royal prerogative in the great offices of state; third, Anthony King (1976) published a book entitled: Why is Britain Becoming Harder to Govern? in which arguments were explored regarding the growth of the state and how the nation had become over dependent on bureaucracy. These three examples are all about forms of tyranny or the ways in which power is structured and exercised in ways that are perceived to be oppressive, and they all construct a case based on a form of conspiracy where 'privileged' interests such as the civil service, the executive, and the “welfare dependent scrounger” are maintained. However, events can thwart such neat and tidy accounts such as Sarah Tisdall's leak to the media of the date for the arrival of cruise missiles to Greenham Common, or through public demonstrations such as the opposition to the Poll Tax. The interplay between oppression and dissent means that there is a need to examine practice, and a place where practitioners and researchers might begin is Hannah Arendt's work.
 
Tyranny within ordinary social practice emerges within Arendt's thinking and is helpful in understanding modernisation. It was in her study of the Eichmann trial (1977 Eichmann in Jerusalem: a report on the banality of evil) that she argued that his actions were not based on an ideology as such but on a “deficit of thought” or what she labelled his “banality”:
“The longer one listened to him, the more obvious it became that his inability to speak was closely connected to his inability to think, namely, to think from the standpoint of somebody else. No communication was possible with him, not because he lied but because he was surrounded by the most reliable of all safeguards against the world and the presence of others, and hence against reality as such” (Arendt 1977: 287-288).
 
Therefore evil came from person who it seems “never realised what he was doing” (Baehr 2000: xxvi). Consequently, while it is usual to focus on the tyranny of Hitler and connected with this are matters of dogma, evil and madness, what Arendt's observations and analysis does is to shift the gaze from who to how, and from an elite to the collective. Hence if orders are followed there is, as Fuller (2005: 29) argues, a form of “negative responsibility (which) can arise from the failure to ask questions, perhaps out of fear of what the answers might be”. Furthermore, he goes on to argue that there could be “an upstream version of the same problem” (30) where those who give orders are similarly banal in the doing of evil through the witnessing of implementation. If those who give the orders see them carried out then such orders need not be questioned.
 
For those who could and did stand outside of this banality the problem lies in what might be done about it. Arendt (1951) struggled with the possibility that internal conditions could bring about change within a totalitarian regime. It was change in the Soviet Union following the death of Stalin that led to the argument that regimes can be internally transformed. This is based on arguments that the human being can do the unpredictable through political action:
“Without action, without the capacity to start something new and thus articulate the new beginning that comes into the world with the birth of each human being, the life of man, spent between birth and death, would indeed be doomed beyond salvation” (Arendt 2000a: 181).
 
Arendt's attempted to understand political life, and she sought to return some dignity to the purposes and practice of the political. Arendt argues that politics is a space, it is where humans describe the self, where there is discussion and where the new can be initiated. The “common world” is what: “we enter when we are born and what we leave when we die. It transcends our life-span into past and future alike; it was there before we came and will outlast our brief sojourn in it”, and what matters is the public and what we decide we want to “save from the natural ruin of time” (Arendt 2000b: 202-203). What we need to hold the common together are places (such as public institutions) where we can be separate but at the same time connected, where there is “solidarity and respect” (Baehr 2000, pxii).
 
In The Human Condition Arendt (1958) examines labour, work and action. Labour is necessary to produce the goods needed to survive, and this consumption means that they are “the least durable of tangible things” (Arendt 2000a: 171). Work produces goods that are more durable and hence stabilise the social. Humans produce and their product can outlast the process that produced it and the objective for which it was produced. Humans therefore live amongst and with each other, and action with others requires the presentation and understanding of who we are:
“Wherever men live together, there exists a web of human relationships which is, at it were, woven by the deeds and words of innumerable persons, by the living as well as by the dead. Every deed and every new beginning falls into an already existing web, where it nevertheless somehow starts a new process that will affect many others even beyond those with whom the agent comes into direct contact... But the reason why each human life tells its story and why history ultimately becomes the storybook of mankind, with many actors and speakers and yet without any recognizable author, is that both are the outcome of action. The real story in which we are engaged as long as we live has no visible or invisible maker because it is not made” (Arendt 2000a: 179-180).
 
It could be that if the world is not made then we cannot unmake our errors, and Arendt handles this pessimism by arguing that we can forgive, and while we cannot necessarily determine it does not mean that we cannot make promises.
 
What is helpful from Arendt's work are the arguments that knowledge is located in the philosophical questions of humanity, and the dignity of a lived life combined with the contribution that life could make to humanity. Knowing is through the stories of how humans present the self and through the validity of political action. Hence humans know and while we are located in the history that we are born into, and we will leave a legacy for others, we can through political action do new things. In trying to understand why terrible things happen, then a person does not need to be 'evil' to do harm to others. There is a need to get underneath a complex process of what Holland and Lave (2001: 5) describe as “history in person”: “a constellation of relations between subjects' intimate self-making and their participation in contentious local practice”. But such “little stories” (Griffiths 2003) need to be linked to wider issues and there is a need to think beyond the potential banality of is happening to the wider impact on others. If work is going to be studied then there is a need to consider what is done to survive (labour), what is done to enrich with a sense of purpose and longevity (work), and what is done to make a difference (action).
Remodelling the School Workforce
 
Tyranny within ordinary activity means that reform strategies such as Remodelling need to be examined through asking questions about what is being presented as legitimate practice and why, and how that practice is being adopted and why. This is difficult to examine, it is by it is very nature fluid and slippery, and there is little actual research evidence (a part of the tyranny) to draw on.
 
Following the National Agreement (DfES 2003) between the government, employers and unions (except the NUT, one of the largest teaching unions) in January 2003 the school workforce in England is being Remodelled[1]. The agreement is regarded as “historic” (DfES 2003: 1) and is designed to tackle the problem of workload, and the crisis in teacher recruitment and retention, identified by recent official studies such as PricewaterhouseCoopers (PwC 2001) and the School Teachers' Review Body (DfES 2000)[2]. The official strategy is primarily about, first, the tasks that are and should be performed in schools with an emphasis on reducing bureaucracy and freeing teachers to focus on teaching and learning; second, the adults who are employed within schools and how support staff such as classroom assistants, clerical assistants, technicians, and bursars, undertake work that has usually been undertaken by qualified teachers; and third, the cultural norms that sustain traditional ways of working can be challenged by using a change process that embraces the whole workforce through participation in change management teams[3].
 
The reform has been phased in over three years beginning with the movement of routine work from teachers, moving on to making provision for cover, and guaranteeing time for preparation, planning and assessment (NRT 2003). Schools are now within an unofficial fourth phase (Gunter 2008) where the remodelling of headteachers is taking place based on recommendations from PricewaterhouseCoopers that the Principal or Chief Executive need not have Qualified Teacher Status (DfES/PwC 2007). The headteacher could be relegated to the leading professional on a senior team within a diverse workforce, and who is outnumbered by adults who are credentialised in business and change delivery. There is no robust research evidence regarding school and workforce experiences of this reform, and what seems to be in the public domain are: first, government policy documents which outline the intensions of Remodelling e.g. Time for Standards (DfES 2002); second, government agency reviews such as OfSTED's report on the first year of Remodelling (2004), and next steps consultancy advice from PricewaterhouseCoopers (DfES/PwC); third, NFER reports (Easton et al. 2005, Wilson et al. 2005) which outline the functional implementation of the policy and the role of agencies in delivering the reform; fourth, the National Remodelling Team website where there is a map showing progress according to the following categories: “sustaining, developing, aware of remodelling”, plus there are also articles, case studies, an ideas bank, and official guidance booklets and ministerial speeches (www.remodelling.org). Fifth, there are newspaper accounts that consist of articles and letters to the editor (see Gunter et al. 2005). Important work is being done to locate reforms strategies such as Remodelling within analysis of wider modernisation developments (see Brehony and Deem 2005; Furlong 2005; Ironside and Seifert 2004), but the main evidence base is from a government directed pilot project known as Transforming the School Workforce Pathfinder Project which took place between 2002 and 2003, with the change team at the London Leadership Centre (Collarbone 2005) and the evaluation team at the University of Birmingham (Butt and Gunter 2005, 2007, Gunter et al. 2005).
 
Reading and analysing this reform strategy is therefore challenging. One source is from the positive accounts from Heads and Teachers that it has enabled the school to examine the nature of work and who does it, and there have been benefits from this for students, the workforce and for teachers. For example, Crace (2004) reports on Grey Court School in Ham, south west London, where the Head argues that “It's not just about getting the staff to feel better about themselves... it's also about getting a better deal for the students. If staff are doing the jobs they are trained for, then pupils will be getting their educational needs met”. Examining such accounts suggests that Remodelling is delivering on what site-based management promised in the late 1980s regarding the relocation of decision-making from distant local authority committee rooms to the classroom. For example, Peter Downes (1988) put a collection of papers together about Local Financial Management of Schools (LFM), and John Brackenbury (1988: 43) outlines his hopes for LFM that echo what could be hoped for from Remodelling: “The purpose is the enablement of better education for the learners in the schools. LFM is not, and never should be, an end in itself. The method has to match the purpose, that is to say it, too, must be educational”. Hence Remodelling is not new, as schools from 1988 onwards under Local Management of Schools (LMS) and Grant Maintained Status (GMS) began looking at purposes and practices, and how best to recruit and deploy the workforce.
 
What needs to be asked is why this didn't develop to the extent that the Government now regards essential for a modernising education system? Two patterns of arguments seem to be emerging: first, site-based management created the opportunity for schools to generate and deploy their resources in ways that related to the market and to bidding for funds. Hence a teacher having to do low level administration is a product of the failure of school leaders to realise what site-based management was really about and the possibilities within it. The profession prevented site-based management from working in the ways it might because of provider capture. Consequently, teachers are the architects of their own tyranny. Faced with choices over the recruitment and retention of the workforce teachers tended to replicate their own kind and hence reappoint an expensive qualified teacher rather than ask whether the work could be done by others such as clerical staff or a computer. If teachers are over worked, and it is a job that few want to do or remain in, then it is because of a form of professional 'demarcation' or 'restricted practices' that is at the root cause. Site-based management requires a workforce that is flexible, trainable, and deployable in order to deliver national programmes and standards, and so headteachers need to be able to employ and deploy adults who can do this, and these may not be teachers.
 
A second argument is that site-based management was done on the cheap in regard to the provision of resources to enable the relocation of functions into schools, and as a consequence the new work was taken on board by qualified teachers whether it was the head or a classroom teacher. Teachers have to prevent harm to children from the worst effects of such tyrannical conditions within education. For example, a head of department in a secondary school would have been given a budget, but if this is not supported by clerical staff then the qualified teacher as middle manager had to do low level administration. So teachers made site-based management work in spite of this, and this undermined the status of the profession by making it a job that people didn't want to go into or remain within. Furthermore, the potential of site-based management was realised by the profession but eclipsed by the performance management strategies of the 1990s (OfSTED, League Tables and Testing, Bidding and Contracting, Performance Related Pay, National Curriculum reforms), and so not only did schools have to take on additional work due to restructuring but also undertake new work from central government to prove they were doing the job and this required paper trails and data collection.
 
Remodelling is therefore located within a very complex struggle over ideas and territory: the amount and deployment of resources; and, the culture and practice of professionality. Tyranny as a form of conspiracy of provider capture suggests teachers overtly and consciously grouped in order to defend their privileges, while a counter conspiracy sees business management as a tyranny to destroy professional cultures and practices by subjecting practice to the workings of the market. Each is attractive but neither fully accounts for what it means to live through reform, to practice, to make decisions and to live with the consequences. How this is done is problematic because while there are stories of professionals and schools making progress through Remodelling, there is a need, as Griffiths (2003) argues, to be careful: “telling one's story may help in self-realization but may also be an exercise in self-delusion. Voice has to be treated with the same criticality as other autobiographical expressions... linking individual perspectives with the broader picture” (82). In addition there are questions that may not have been asked or may not have been heard or may have gone unrecorded, and so those stories have not been emplotted (Yarker 2005). Therefore what is needed are the links between the local and the bigger debates about the relationship between the state and public sector workers, because tyranny is fuelled by the business of practice rather than just knowing about the meaning of practice.
Remodelling as tyranny
 
Remodelling is being legitimised as practice through organisational efficiency and effectiveness, and not teaching and learning. There is no requirement for schools to begin with and no research evidence being used to locate the skills and knowledge of adults in schools with learners and learning. In official documentation there is no reference to theories of learning and the role of adults such a Vygotsky's work and the Zone of Proximal Development (1978); there is no engagement with curriculum initiatives where there is clear evidence of impact on learning such as Cognitive Acceleration through Science Education (McGregor and Gunter 2006), where there has been an integration of support staff i.e. science technicians with teachers in learning purposes, teaching strategies and resources (McGregor and Gunter 2001); and, there are no connections with learning networks such as the University of the First Age who have for over a decade interconnected the profession with the wider workforce in school and the community (see: ufa.org.uk). Children as active learners are missing from Remodelling, they are the objects of that reform.
 
Remodelling is premised on private sector approaches to achieving a flexible, endlessly trainable, workforce. Solving the problem of high wages and a lack of a qualified teachers (40% of new teachers leave within three years) requires a different type of workforce, combined with ICT which will deliver standards without human interference. As Sennett (1999) has shown changes in work practices has not empowered people but has reworked neo-taylorism from the assembly line to the computer keyboard. Furthermore, there have been glimpses of some “Blue Skies” thinking that has been going on in government where the possibility of the Head as the only qualified teacher buying in the workforce to deliver the national curriculum has been mooted (Gunter 2005). Certainly reports on Teaching Assistants being paid different rates of pay for the time they are doing particular types of work i.e. 'assisting' as compared with 'supervising' is illustrative of this approach to flexible work and pay, and requires a Taylorist approach to the identification of what types of work are, what level of skill is needed, and how that can be time bound (Gunter et al. 2005).
 
Remodelling is not evidence informed. There is data showing a problem in recruitment and retention but the evidence that the Remodelling strategies could work is not being used. The DfES funded a pilot study of Remodelling called Transforming the School Workforce Pathfinder Project (Thomas et al. 2004), which was a mixed method study in 32 schools (and 9 comparator schools) using baseline and end of project questionnaires, interviews, diaries, study group interviews, and cost benefit analysis. The Evaluation found that interventions that are now known as Remodelling led to teachers reporting a reduction in their workload, a change in culture and a better work-life balance, and they had begun to develop the role of support staff. However, the research also found that the changes needed substantial and sustained funding, and that reform is itself a time hungry process that adds to the burden of senior staff in particular. An issue that does need to be taken into account is that while teachers reported an overall reduction in working hours per week (3.7 hours per week for Primary teachers, 1.2 hours for Secondary, and 3.5 hours for Special) there is variation from one school to another, and so in one primary school hours were reduced by 13 hours per week while in another hours increased by 2 hours per week (Thomas et al. 2004). It seems that local stories need to be taken seriously and questions need to be asked about how strategies develop within context. Crucially the Workforce Agreement took place mid way through this Project and Remodelling began before it was finished and the Report was published. Questions need to be asked not only about why Government commissioned evidence and then moved ahead without it, but also why the evidence has been missed out of official accounts such as the Ofsted Report on the first year of Remodelling.
 
Remodelling is not a strategy for equity. The questionnaire data from the evaluation of the TSW Project shows that of the 292 support staff in learning roles (e.g. teaching assistants, learning assistants for SEN or EAL) at the time of the 2003 fieldwork, 277 are women and 15 are men. Of these 50 have first degrees (9 men and 41 women), and 10 have qualified teacher status (4 men, 6 women) (Gunter et al. 2005). This generates questions about the gender composition of the support staff, and why very qualified people are either not moving on to train to teach or may be using their professional skills without the status or remuneration. Research is needed about how the local community inter-relates with the school, and who does the work of teaching assistants, and why. Questions need to be asked about whether Remodelling is reinforcing gender inequalities in the workforce, and how matters of diversity are being handled.
 
Remodelling is not based on an authentic model of what motivates teachers. Yarker (2005: 174) says how he feels that “... the Remodelling strategy is damaging because it does not acknowledge that teaching is centrally about the moment-by-moment lived actuality of classroom interchange and exchange, of the 'live' development and production of ideas, knowledge and experience in the classroom”. The schools and the teachers who participated in the TSW Project co-operated whole-heartedly with the Evaluation (responses to questionnaires etc) because they did feel strongly about the need to protect this relationship with children from the high levels of external interference and the paper trails associated with assessment and reporting. The base line and end of project questionnaire asked a whole series of questions regarding issues in job satisfaction and quality of life, and found that there is no systematic relationship between job satisfaction and hours worked (Thomas et al. 2004). It seems that moving particular types of work from a teacher to a member of the support staff will shift the bureaucratic burden, and in particular the types of work that teachers feel that they should not be doing, but it does not mean to say that they wont be in school in a Saturday morning, or wont spend Sunday afternoon preparing lessons. What motivates teachers is more complex than the amount of hours, teachers will work long hours because they enjoy (love) their job, and care for their students.
 
A final point is that Remodelling, like other performance management processes, is epistemologically unsound, and published research shows that performativity is damaging to human beings, particularly in public sector professions (Ball 2003). Remodelling requires the auditing of work: what work is done, who does it, why do they do it, should they do it, and how might the work be done better or not at all, or by someone else. In order to do this practice has to be made visible through particular auditing tools to do this. For example, Strathern (2000) examines the Research Assessment Exercise (RAE) in higher education:
 
“As the term accountability implies, people want to know how to trust one another, to make their trust visible, while (knowing that) the very desire to do so points to an absence of trust. At this point visibility no longer seems securely attached to knowledge and control, and the idea of audit as an obvious instrument of surveillance is thrown into doubt. Instead, a question arises: what does visibility conceal?” (309-310).
 
This is pertinent for teachers because the relationship with students is based on trust and yet they are not trusted to do the job. Much of their work cannot be captured through performance tools, it is human, it is artistic, it is flawed, it is real, it is somewhere and nowhere. Forrester (2005: 274) uses Acker's work to distinguish between work and non- work, and shows that practice related to performance (“doing your very best for the inspection regime”) is of a higher status than caring (“doing your very best for the children”) which is not recognised. Forrester (2005:276) goes on to show that “caring about” in relation to the leadership teams work and the budget is higher status than teachers “caring for” children.
Ordinary Tyranny
 
What is being presented as legitimate practice is organisational and not pedagogic, is about replicating private sector labour management and is not about developing the public domain, and treats teachers and children as objects to be reformed rather than well motivated and interested people. There is nothing new in this. Site-based management is premised on the efficient organisation with the flexible workforce, and the banality of this upstream decision-making is inter-related with the downstream implementation. In the midst of permanent revolution of the 1990s where change and counter change became a way of life it was difficult to read events or even to have the time to think about what was going on. Remodelling is therefore seductive because it speaks to resolving this problem, it gives license to a 'can do' culture where previous barriers to solving endemic problems can be swept away. In this context there are no questions to be asked, the process is question-less, because it is all so reasonable and helpful. Teachers cannot be blamed for making this work because it can work for them through creating a culture where rest and relaxation at home is okay, and through establishing a staff composition where people with expertise (counselling, finance, ICT) can handle issues rather than relying on the overworked and non-trained teacher to sort it out.
 
The tyranny lies in how such an ordinary process is working in ways that denies teachers the direct opportunity to restore legitimate control over their work. Teachers are having to develop a sense of satisfaction from working at a distance from the classroom by devising learning schemes that other non-teachers can implement. Teaching assistants are having to teach and while not being trained to teach or paid as teachers. Hence lesson planning under Remodelling is in Arendt's classification a form of labour that we do to survive, it is no longer a form of work that is creative or political action where the teacher aims to make a difference. Therefore the final question to be asked is whether there are opportunities to break through the required compliance of such a reform?
 
Modernisation and remodelling in particular have tyrannical tendencies and I would want to argue that what we know about the experience of educational reform comes from practitioners who do speak out about the negative consequences on adults and students, and from research that bucks the trend. What Remodelling suggests is that there is a need for more research projects that describe how learners, the work force, and schools are handling rapid change: what are they hanging on to? What are they seeking to develop? What do they understand their purposes and identities to be? I have been working with Pat Thomson on developing descriptions of change, and how a particular school (Kingswood High School is a pseudonym) is trying to retain control over the purposes of schools and schooling. The school is not doing Remodelling as an external policy to be implemented but has begun to engage with the meaning of learning and the needs of learners. Innovation projects are being developed and researched in school, and school purposes determined the employment, roles and deployment of the workforce (See Hollins et al. forthcoming). We are currently working with a group of students as researchers, and how the research process is a pedagogic relationship (see Thomson and Gunter, 2006). The underlying issues here are around how students shift from being the objects of reform and respondents to adult strategies, and become strategisers and policymakers in their own learning.
 
The realpolitik of this work is obvious as there are matters of learning involved (for adults as well as the students) but the project is beginning to challenge the location of decision-making and how student voice is more radical in conceptualisation and reality than Remodelling suggests. In particular, while a shift away from adults who teach children who learn is regarded as an important re-orientation in education (e.g. Starratt 2003), the particular focus in government policy does not deliver that. Personalised learning is essentially about the student working through pre-programmed ICT packaged schemes according to externally determined and measured standards, it is not about students knowing about and negotiating their learning needs with trained teachers who know how to structure learning and how to support decision-making within context of a student's wider life.
 
Opening up the realities and complexities of how professionals engage with reform in this way means that a defendable model of their practice can be revealed as always being in play. There is the capacity downstream to do new things that are original in ways that counter and neutralise the banality of the upstream. The 'can do' culture is therefore political and is about ' we wont do' the things that do harm to ourselves and the students. This is located in two aspects of school life that were revealed by the TSW Pathfinder Project but marginalised by the Remodelling reform: first, job satisfaction is not directly related to the hours work but is located in the type of work being done; and second, injustice in the form of children and adults being disadvantaged (e.g. gender issues and teaching assistants) is obvious in schools everyday and cannot be managed away by plans and audits.
 
[back to top]
Notes
 
 
[1] These reforms are being enabled by the Workforce Agreement Monitoring Group (WAMG) made up of unions, employers and Government; the Implementation Review Unit (IRU) made up of practitioners who review policy initiatives from a school perspective in order to cut bureaucracy; and, the National Remodelling Team (NRT), which oversees a network of LEA “remodelling champions” (DfES 2004: 1) and is providing advice and support to schools.
 
[2] More specifically there are tasks that classroom teachers should not routinely do. They were first listed in a DfES Circular in 1998 and then ratified by the School Teacher Review Body. They include: collecting money, chasing absences, bulk photocopying, copy typing, producing standard letters, class lists, record keeping and filing, classroom display, analysing attendance figures, processing exam results, collating student reports, administering work experience; administering examinations, invigilating examinations, administering teacher cover, ICT trouble shooting, commissioning new ICT equipment, ordering supplies and equipment, stocktaking, cataloguing, preparing, issuing and maintaining equipment and materials, minuting meetings, co-coordinating and submitting bids, seeking and giving personnel advice, managing and inputting pupil data. See DFES (2002).
 
[3] The change process that the DfES invested in and trialled through the Transforming the School Workforce Pathfinder Project 2002-2003 in 32 pilot schools has five stages: Mobilise, Discover, Deepen, Develop and Deliver. The team who developed and trialled this process under the leadership of Pat Collarbone at the London Leadership Centre later formed the National Remodelling Team (NRT) which was originally located at the National College for School Leadership in Nottingham before being relocated to the Training and Development Agency. See: www.nrt.org.uk
 
[back to top]
Bibliography
 
 
Arendt, H. (1951) The Origins of Totalitarianism. New York: Harcourt Brace.
 
Arendt, H. (1958) The Human Condition. Chicago: University of Chicago Press.
 
Arendt, H. (1977) Eichmann in Jerusalem: A Report on the Banality of Evil. Harmondsworth: Penguin.
 
Arendt, H. (2000a) “Labor, Work, Action” in: Baehr, P. (ed) (2002) The Portable Hannah Arendt. London: Penguin Books. pp: 167-181.
 
Arendt, H. (2000b) “The Public and the Private Realm” in: Baehr, P. (ed) (2002) The Portable Hannah Arendt. London: Penguin Books. pp: 182-230.
 
Baehr, P. (2000) “The Editor's Introduction” in: Baehr, P. (ed) (2000) The Portable Hannah Arendt. London: Penguin Books. pp: vii-liv.
 
Ball, S.J. (2003) “The Teacher's Soul and The Terrors of Performativity” Journal of Education Policy, 18 (2) 215-228.
 
Barnes, T.J. (2004) “Placing ideas: genius loci, heterotopia and geography's quantitative revolution” Progress in Human Geography 28 (5) 565-595.
 
Bourdieu, P. (2000) Pascalian Meditations, Cambridge: Polity Press.
 
Bourdieu, P. (2003) Firing Back, London: Verso.
 
Brackenbury, J. (1988) “My hopes for LFM”, in: Downes, P. (ed) (1988) Local Financial Management of Schools. Oxford: Basil Blackwell.
 
Brehony, K.J. and Deem, R. (2005) “Challenging the post-Fordist/flexible organisation thesis; the case of reformed educational organisations” British Journal of Sociology of Education 26 (3) 395-414.
 
Butt, G. W. and Gunter, H.M. (2005) The Challenges of Modernization in Education, Special Edition of Educational Review 57 (2).
 
Butt, G. and Gunter, H.M. (eds) (2007) Modernizing schools: people, learning and organizations. London: Continuum.
 
Collarbone, P. (2005) “Touching Tomorrow: remodelling in English Schools” The Australian Economic Review. 38 (1) 75-82.
 
Crace, J. “Those who can, just teach” Education Guardian 02/11/04. p2.
 
DfES (2000) The Ninth Report of the School Teachers' Review Body (STRB) London: STRB.
 
DfES (2002) Time for Standards: reforming the school workforce London: DfES.
 
DfES (2003) Raising standards and tackling workload: a national agreement London: DfES.
 
DfES/PricewaterhouseCoopers (2007) Independent Study into School Leadership. London: DfES.
 
Downes, P. (ed) (1988) Local Financial Management of Schools. Oxford: Basil Blackwell.
 
Easton, C., Wilson, R. and Sharp, C. (2005) national remodelling team: evaluation study (year 2) final report. Berkshire: National Foundation for Educational Research.
 
Forrester, G. (2005) “All in a day's work: primary teachers 'performing' and 'caring'”. Gender and Education 17 (3) 271-287.
 
Fuller, S. (2005) The Intellectual. Cambridge: Icon Books.
 
Furlong, J. (2005) “New Labour and teacher education: the end of an era” Oxford Review of Education 31 (1) 119-134.
 
Griffiths, M. (2003) Action for Social Justice in Education. Maidenhead: Open University Press.
 
Gunter, H.M. (2001) Leaders and Leadership in Education. London: Paul Chapman Publishing.
 
Gunter, H.M. (2005) Leading Teachers. London: Continuum.
 
Gunter, H.M. (2008) “Policy and workforce reform in England” Educational Management Administration and Leadership. Special Edition, ERA 1988: from local management to privatisation? A critical review. In press.
 
Gunter, H.M., Rayner, S., Thomas, H., Fielding, A., Butt, G., and Lance, A. (2005) “Teachers, time and work: findings from the Evaluation of the Transforming the School Workforce Pathfinder Project” School Leadership and Management. 25 (5), 441-454.
 
Holland, D. and Lave, J. (2001) “History in person, an introduction” in: Holland, D. and Lave, J. (eds) History in Person, Santa Fe, New Mexico: School of American Research Press.
 
Hollins, K., Gunter, H.M. and Thomson, P. (2006) “Living Improvement: a case study of a secondary school in England”. Improving Schools. In press.
 
Ironside, M. and Seifert, R. (2004) Delivering public services and servicing public sector workers Paper presented to the Politics Studies Association, Lincoln, April 2004.
 
Kellner, P. and Crowther-Hunt, Lord (1980) The Civil Servants. London: Book Club Associates.
 
King, A. (ed) (1976) Why is Britain Becoming Harder to Govern? London: BBC.
 
Latey, M. (1972) Tyranny: a study in the abuse of power. Harmondsworth: Penguin Books.
 
McGregor, D. and Gunter, B. (2001) “The CASE for Technicians” School Science Review 82 (3),103-22.
 
McGregor, D. and Gunter, B. (2006) “Invigorating pedagogic change: suggestions from findings of the development of secondary science teachers' practice and cognisance of the learning process” European Journal of Teacher Education. 29 (1), 23-48.
 
NRT (2003) Touching Tomorrow Nottingham: NCSL.
 
Ofsted (2004) Remodelling the school workforce, Phase 1. London: HMI 2298.
 
PricewaterhouseCoopers (2001) Teacher Workload Study. London: DfES.
 
Sennett, R. (1999) The Corrosion of Character New York: Norton.
 
Starratt, R.J. (2003) Centering Educational Administration, Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
 
Strathern, M. (2000) “The Tyranny of Transparency” British Educational Research Journal. 26 (3) 309-321.
 
Thomas, H., Butt, G., Fielding, A., Foster, J., Gunter, H., Lance, A., Pilkington, R., Potts, E., Powers, S., Rayner, S., Rutherford, D., Selwood, I., and Szwed, C. (2004) The Evaluation of the Transforming the School Workforce Pathfinder Project. London: DfES, Research Report 541. www.dfespublications.gov.uk
 
Thomson, P. and Gunter, H. (2006) “From 'consulting pupils' to 'pupils as researchers': a situated case narrative” British Educational Research Journal. 32 (6), 839-856.
 
Vygotsky, L.S. (1978) Mind in Society: the Development of Higher Psychological Processes. Cambridge: Harvard University Press.
 
Wilson, R., Easton, C., Smith, P. and Sharp, C. (2005) national remodelling team: evaluation and impact study (year 1) final report. Berkshire: National Foundation for Educational Research.
 
Yarker, P. (2005) “On not being a teacher: the professional and personal costs of workforce remodelling” Forum 47 (2&3), 169-174.
 
[back to top]
Author's Details
Helen Gunter is Professor of Educational Policy, Leadership and Management at the University of Manchester. Her particular interest is in the history of knowledge production in the field of educational leadership, and she is currently undertaking an ESRC funded project on knowledge production and school leadership in England. She has written a range of books and articles in this area, and her most recent books are: Leading Teachers (Continuum, 2005) and, co-edited with Graham Butt, Modernizing Schools: people, learning and organizations (Continuum, 2007).
 
[back to top]
Correspondence
Prof. Helen Gunter
School of Education,
University of Manchester,
Humanities Building Devas Street,
Oxford Road,
Manchester.
M19 2PL. UK.
Email: Helen.gunter@manchester.ac.uk
Telephone: + 44 (0)161 275 3449